Πολιτική ευθύνη Γ. Παπαθανασίου για το έλλειμμα του 2009 διαπιστώνει το ΠΑΣΟΚ

Τον Γ. Παπαθανασίου υποδεικνύει ως πολιτικά υπεύθυνο το πόρισμα, που υπογράφουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Σαφείς πολιτικές ευθύνες για ολιγωρία ενόψει των συνεπειών της οικονομικής κρίσης και απόκρυψη στοιχείων από τον ελληνικό λαό και την Eurostat, καταλογίζει στον υπουργό Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας, Γιάννη Παπαθανασίου, το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής, που συντάχθηκε από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Σε ό,τι αφορά το ζήτημα της ολιγωρίας έναντι της οικονομικής κρίσης, το πόρισμα της Εξεταστικής, εντοπίζει δύο τουλάχιστον ενέργειες της κυβέρνησης της ΝΔ που επιβάρυναν τις δημόσιες δαπάνες - το μέτρο της απόσυρσης των αυτοκινήτων κόστους 400 εκατ. ευρώ και τα προγράμματα stage - ενώ απαριθμεί και δεκατρείς εξαγγελίες που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν υλοποίησε: Πρόκειται για τον ελαστικό περιορισμό των δαπανών των υπουργείων κατά 10% («υπήρξαν υψηλότερες κατά 20%»), τον περιορισμό των προσλήψεων στο Δημόσιο με εξαίρεση τους τομείς της υγείας και της παιδείας («οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι αυξήθηκαν κατά 14.000 και οι συμβασιούχοι κατά 4.000 και άνω»), τον αυστηρό έλεγχο στις δαπάνες των νοσοκομείων, των ασφαλιστικών ταμείων και των ΟΤΑ («οι επιχορηγήσεις προς τα ταμεία ξεπέρασαν τις προβλεπόμενες κατά 2,5 δισ.»), την εφαρμογή ολοκληρωμένου συστήματος προμηθειών στο χώρο της υγείας, την επίσπευση της μηχανογράφησης και των διαδικασιών ελέγχου της συνταγογράφησης, την δημιουργία ενιαίας αρχής για την καταβολή των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων, την θέσπιση ανωτάτου ορίου αποδοχών των διοικητικών στελεχών του ευρύτερου δημοσίου τομέα, την εφαρμογή προγράμματος διοικητικής μεταρρύθμισης προϋπολογισμού 631 εκατ. ευρώ, την υιοθέτηση μεθόδου leasing στις κρατικές προμήθειες, την θέσπιση νέου μισθολογίου για τους νεοπροσλαμβανόμενους στο Δημόσιο από το 2010, την εξυγίανση του ΟΣΕ, την αλλαγή τρόπου κατάρτισης του Προϋπολογισμού και την ενοποίηση φορέων και οργανισμών του Δημοσίου. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, κατά το πόρισμα, χάνει τον εξαγγελθέντα έλεγχο των εξόδων, αποκρύπτει σκόπιμα την επιδείνωση των δημοσιονομικών στοιχείων. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, απορρίπτουν την εξήγηση που έδωσε δι' υπομνήματος ο Γιάννης Παπαθανασίου, ότι η μετατροπή της έκδοσης των δελτίων εκτέλεσης του Προϋπολογισμού, από μηνιαία σε τριμηνιαία, εξυπηρετούσε το στόχο της αποφυγής κερδοσκοπικών επιθέσεων σε βάρος της Ελλάδας. Εξίσου δε, απορρίπτουν κάθε εκδοχή απόδοσης του όποιου καλλωπισμού των δημοσιονομικών στοιχείων, σε «εθνικές» επιδιώξεις: Τέτοιους ισχυρισμούς «διαψεύδουν μάρτυρες με ειδικές γνώσεις στο αντικείμενο, οι οποίοι καταθέτουν ότι αφενός οι αγορές ήταν ενήμερες για την κακή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, παρακολουθώντας τον εκτροχιασμό των δανειακών αναγκών της και αφετέρου η ίδια η αποσιώπηση των στοιχείων ήταν αυτή που έπληξε την αξιοπιστία της χώρας μας, δυσχεραίνοντας τον δανεισμό της». Η αποσιώπηση των πραγματικών στοιχείων του ελλείμματος, «είχε ως στόχο κυρίως την παραπλάνηση των Ελλήνων πολιτών προεκλογικά», εκτιμάται στο πόρισμα. Η από πλευράς Γ. Παπαθανασίου, πρόβλεψη ελλείμματος 6% για το έτος 2009, διπλασιάζεται απ' τον διάδοχό του Γ. Παπακωνσταντίνου, καθώς η νέα κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να συντάξει τον Προϋπολογισμό του 2010 και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γ. Προβόπουλος, ανακοινώνει δημόσια πρόβλεψη για υπέρβαση του 12%. Η νέα κυβέρνηση ξεκινά την καταγραφή επί τη βάσει της μεθοδολογίας της Eurostat, που σύμφωνα με τις απαντήσεις του επικεφαλής της Β. Ραντερμάχερ και του πρώην Επιτρόπου Οικονομικών της Ε.Ε., Χ. Αλμούνια, είναι υποχρεωτική για τις εθνικές στατιστικές αρχές: Οι νέοι πίνακες που αποστέλλονται στη Eurostat, περιλαμβάνουν πλέον τα χρέη των νοσοκομείων, τα αποτελέσματα των ασφαλιστικών ταμείων με βάση τις έκτακτες επιχορηγήσεις που είχαν ζητήσει οι διοικητές τους και την πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού, σε συμφωνία με τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και της Τράπεζας της Ελλάδος. Από τον Οκτώβριο του 2009, μέχρι τον Απρίλιο του 2010, το έλλειμμα αναθεωρείται προς τα πάνω, «καθώς έχουν υπάρξει απολογιστικά στοιχεία για τους περισσότερους φορείς της Κεντρικής και Γενικής Κυβέρνησης και έχει υπάρξει η λεπτομερής καταγραφή των υποχρεώσεων των νοσοκομείων της περιόδου 2006-2009, με βάση τα έτη που πραγματοποιήθηκαν». Με δεδομένο ότι η Eurostat δεν έχει άρει τις επιφυλάξεις της για τα δημοσιονομικά στοιχεία της Ελλάδας, η διαδικασία έρευνας επεκτείνεται στους φορείς κοινωνικής ασφάλισης (οι υποχρεώσεις των οποίων ανεβάζουν το έλλειμμα κατά 0,8%), στις ΔΕΚΟ (η στατιστική ένταξη δεκαεπτά εξ αυτών στο ευρύτερο Δημόσιο, επιβαρύνει το έλλειμμα κατά 0,7%) και άλλες μη καταγραφείσες δαπάνες του Δημοσίου που δημιουργούν πρόσθετες επιβαρύνσεις 0,3%. Ειδικά για την διαδικασία ένταξης των 17 ΔΕΚΟ στον τομέα της γενικής κυβέρνησης (η οποία έτυχε και εισαγγελικού ελέγχου, κατόπιν των καταγγελιών των πρώην μελών της ΕΛΣΤΑΤ, Ν. Λογοθέτη και Ζ. Γεωργαντά), στο πόρισμα υποστηρίζεται πως «από μαρτυρικές καταθέσεις, προκύπτει ότι το θέμα αυτό είχε τεθεί υπόψη του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ, χωρίς να διατυπωθούν αντιρρήσεις από τους συμμετέχοντες, ενώ είχαν προηγηθεί οι αναγκαίες μετρήσεις για την εξέταση των τριών κριτηρίων». Στο πόρισμα υπογραμμίζεται, επίσης, πως κανείς μάρτυρας δεν κατήγγειλε πολιτική παρέμβαση στο έργο του, οι δε «δυσλειτουργίες» που παρουσιάστηκαν στο εσωτερικό της ΕΛΣΤΑΤ, «οφείλονταν σε προσωπικές αντιπαραθέσεις των μελών του με τον Πρόεδρο της Αρχής, που δεν αφορούσαν τα στατιστικά στοιχεία και την ακολουθούμενη μεθοδολογία». Σχετικά με τις ενέργειες του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, να αντιμετωπίσει την επερχόμενη κρίση δανεισμού μετά τις εκλογές του 2009, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ υπενθυμίζουν πως ο τότε υπουργός Οικονομικών «εντατικοποίησε την προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής για το τελευταίο δίμηνο του 2009, στα πλαίσια, όμως, των τότε δεδομένων, λαμβάνοντας μέτρα ύψους 1 δισ. ευρώ. Προέβη δε, στη λήψη δημοσιονομικών και διαρθρωτικών μέτρων για το επόμενο έτος, κατά την κατάρτιση του Προϋπολογισμού του 2010 σε συνεννόηση και με τους εταίρους μας». «Μέτρα στο τέλος του 2009, ακόμα και στο θεωρητικό επίπεδο της πιο σκληρής εκδοχής τους, δεν θα απέτρεπαν την επερχόμενη κρίση δανεισμού, και την ανάγκη δημιουργίας μηχανισμών, προγραμμάτων στήριξης και μιας ευρύτατης και μακρόχρονης προσαρμογής εκ μέρους της χώρας» σημειώνεται στην κατάληξη του πορίσματος της Εξεταστικής Επιτροπής. Με αφορμή τέλος, την διάσταση που εντοπίζεται, ανάμεσα σε τμήμα κατάθεσης του επικεφαλής της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, Μανώλη Κοντοπυράκη και του επικεφαλής της Eurostat, Βάλτερ Ραντερμάχερ, που αφορά προσωπική συνομιλία του κου Κοντοπυράκη με το στέλεχος της Eurostat Λούκα 'Ασκολι, η Εξεταστική Επιτροπή αποδέχεται την εκδοχή του κου Ραντερμάχερ, και δηλώνει πως αποστέλλει τα πρακτικά της στον αρμόδιο εισαγγελέα για αξιολόγηση. Παπαθανασίου: Προκλητικό το περιεχόμενο του πορίσματος «Αυτοί που οδήγησαν την Ελλάδα σε απώλεια εθνικής κυριαρχίας, στη φτώχεια και στην ανεργία, προκαλούν για μια ακόμα φορά. Υποτιμούν τη μνήμη και τη νοημοσύνη της ελληνικής κοινωνίας», τονίζει ο πρώην υπουργός Οικονομικών επί κυβερνήσεως ΝΔ Γιάννης Παπαθανασίου, σε δήλωσή του για το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής, που του χρεώνει πολιτικές ευθύνες για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό του 2009. «Το 2009, η ΝΔ, παρά τα λάθη και τις καθυστερήσεις, είπε την αλήθεια. Ζήτησε την ψήφο των πολιτών για να λάβει άμεσα μέτρα μείωσης του ελλείμματος. Ενώ το ΠΑΣΟΚ ζήτησε την ψήφο των πολιτών με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» και με ψεύτικες υποσχέσεις για αυξήσεις μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών», αναφέρει στη δήλωσή του ο κ. Παπαθανασίου και καταλήγει: «Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Κάποιοι πήραν το κόστος να πουν την αλήθεια και κάποιοι, ενώ την ήξεραν, είπαν ψέματα. Οι πολίτες ξέρουν, κρίνουν και σε αυτές τις εκλογές θα αποδώσουν τις πολιτικές ευθύνες που αναλογούν στον καθένα». Ευθύνες σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επιρρίπτει ο ΛΑΟΣ, /b> Πολιτικές ευθύνες στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, κυρίως για την οικοδόμηση μιας οικονομίας ανίκανης να αντέξει στην οικονομική κρίση του 2009, αλλά και ανεπαρκή διαχείριση της ίδιας της κρίσης, καταλογίζει ο ΛΑΟΣ στις πορισματικές του θέσεις με την ολοκλήρωση της θητείας της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής. Παράλληλα, επισημαίνει την ανάγκη συγκρότησης μιας νέας Εξεταστικής, που θα διερευνήσει την υπόθεση σε ακόμα μεγαλύτερο βάθος. Χωρίς να αποκλείει έναν ενδεχόμενο δόλο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να ανεβάσει το έλλειμμα του 2009 με πολιτικές επιλογές- κάτι που θα ενείχε και ποινικές ευθύνες- ο συντάκτης των πορισματικών θέσεων του ΛΑΟΣ, Θανάσης Πλεύρης διαπιστώνει πως κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό να διαπιστωθεί στο πλαίσιο της Εξεταστικής και «θα πρέπει να τύχει επισταμένης μελέτης σε μία επόμενη Επιτροπή». Πιο αναλυτικά, ο κ. Πλεύρης επισημαίνει πως «ο δικομματισμός κυβέρνησε, για περίπου τριάντα χρόνια, με πανίσχυρες πλειοψηφίες, την πατρίδα μας. Στη δεκαετία του '80, ξεκίνησε η γιγάντωση του δημοσίου και επεβλήθη η διαφθορά ως τρόπος λειτουργίας του κράτους. Στην επόμενη δεκαετία, καλλιεργήθηκε η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα και ευνοήθηκε ένας στρεβλός ιδιωτικός τομέας που δεν στηριζόταν στα πόδια του, αλλά στον εναγκαλισμό του με το δημόσιο. Στη δεκαετία του 2000, καλλιεργήθηκε ο φθηνός δανεισμός, λόγω του ισχυρού νομίσματος και η επιλογή των κυβερνήσεων ήταν η απουσία διαρθρωτικών αλλαγών, το χάιδεμα των συνδικάτων και οι κοινωνικές παροχές με φθηνό δανειζόμενο χρήμα. Αποτέλεσμα: Η χώρα έφθασε στην οικονομική κρίση ευάλωτη, με διαλυμένη την ανταγωνιστικότητά της, με διαλυμένους όλους τους τομείς παραγωγής της». Σε ό,τι αφορά ακριβώς το έτος 2009, ο εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ χρεώνει στη Νέα Δημοκρατία ότι «ενώ έβλεπε τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, επέλεγε με μη αξιόπιστες υπεραισιόδοξες προβλέψεις να αναφέρεται σε χαμηλό έλλειμμα και να κωλυσιεργεί. Επέλεγε, λόγω των εκλογικών αναμετρήσεων στις ευρωεκλογές, αλλά και μετά, στις εθνικές εκλογές, να αναβάλει τη λήψη μέτρων ή να λαμβάνει επιδερμικά μέτρα, που δεν μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημα ή να βελτίωναν την κατάσταση. Μόλις λίγο πριν απ' τις εκλογές, άρχισε να αναφέρεται σε μη δημοφιλή μέτρα, ωστόσο παραμένει ακέραια η ευθύνη της για το γεγονός ότι υπήρξε διστακτική και αναποτελεσματική, όλο το πρώτο εννεάμηνο». Απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, «παρόλο που γνώριζε απόλυτα την κατάσταση, επέλεξε την πολιτική του λαϊκισμού και του «λεφτά υπάρχουν», με αποτέλεσμα να δημιουργήσει φρούδες ελπίδες σε έναν δοκιμαζόμενο λαό και να αποφεύγει να αντιληφθεί την κατάσταση». Αλλά και μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έλαβε μέτρα διαρθρωτικά και άμεσης δημοσιονομικής προσαρμογής, τα οποία «θα μπορούσαν να ανακόψουν την δυναμική του ελλείμματος και ενδεχομένως να το κρατούσαν σε ένα πλαίσιο ανεκτό απ΄ τις αγορές». Ελέγχεται επίσης, «για την μη προσπάθεια επαρκούς δανειοδότησης της χώρας, το πρώτο τετράμηνο του 2010, όσο παρέμεναν τα spreads χαμηλά, γεγονός που μπορεί να μην απέτρεπε την είσοδο της χώρας στον μηχανισμό στήριξης, αλλά θα έδινε επαρκές χρονικό διάστημα, προκειμένου η διαπραγμάτευση να μην γίνει με την αίσθηση ότι είμαστε μερικές μέρες πριν απ΄ τη χρεωκοπία». Σε ό,τι αφορά την τυχόν αλλοίωση των στατιστικών δεδομένων, προκειμένου να διογκωθεί τεχνητά το έλλειμμα στην καταγραφή του, με την υπαγωγή και 17 ΔΕΚΟ στη γενική κυβέρνηση, ο ΛΑΟΣ εκτιμά πως «πρόκειται για ένα δύσκολο θέμα», για το οποίο σαφή απάντηση μπορεί να δοθεί, μονάχα εάν γίνει έλεγχος των φακέλων των υπαχθέντων ΔΕΚΟ, καθώς επίσης και του swap που λάβαμε στις αρχές της δεκαετίας του 2000. «Από τα μέχρι στιγμής στοιχεία, δεν φαίνεται να προκύπτει για αυτό το σκέλος κάποια ευθύνη- πόσο δε μάλλον, σε επίπεδο πολιτικών προσώπων» επισημαίνει ο Θ. Πλεύρης. «Εάν, ενδεχομένως, η ΝΔ, το πρώτο εννεάμηνο του 2009, λάμβανε τα απαραίτητα μέτρα και δεν έκρυβε το πρόβλημα και αν, αντίστοιχα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μετά τις εκλογές του 2009, προχωρούσε άμεσα στις τομές και κάλυπτε την κωλυσιεργία του εννεάμηνου της ΝΔ στο μέτρο του εφικτού, ίσως να μην αποφεύγαμε πάλι την έξοδο της χώρας από τις αγορές και την είσοδό της στο μηχανισμό στήριξης της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Ωστόσο, σε μια τέτοια περίπτωση, αφενός θα μπορούσαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να ισχυριστούν ότι αντελήφθησαν το πρόβλημα και έκαναν ό,τι μπορούσαν και αφετέρου, η είσοδος της χώρας στον μηχανισμό στήριξης, ακόμα και αν δεν μπορούσε να αποφευχθεί, θα γινόταν με καλύτερους όρους και ενδεχομένως η πατρίδα μας δεν θα ήταν μοναδική περίπτωση, όπως αντιμετωπίζεται, αλλά να είχε υπαχθεί σε μία συνολική λύση μαζί με την Πορτογαλία και την Ιρλανδία και η δημοσιονομική προσαρμογή να γινόταν με πιο ρεαλιστικούς και κοινωνικά ανεκτούς όρους και να μην είχε τρωθεί στο έπακρο η αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού. Ίσως μάλιστα, να είχε προηγηθεί υπαγωγή άλλης χώρας στο μηχανισμό, νωρίτερα από εμάς» αναφέρεται μεταξύ άλλων στις πορισματικές θέσεις του ΛΑΟΣ. Δεν προκύπτουν ποινικές ευθύνες, εκτιμούν οι ανεξάρτητοι βουλευτές Ευθύνες, συνολικά στο «αδηφάγο πολιτικοκρατικό σύστημα» της χώρας, για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό του 2009, επιρρίπτουν στις πορισματικές τους θέσεις οι προερχόμενοι απ' το ΠΑΣΟΚ ανεξάρτητοι βουλευτές, Ηλίας Θεοδωρίδης και Οδυσσέας Βουδούρης. Επιμερίζοντας τις ευθύνες, οι κ.κ. Θεοδωρίδης και Βουδούρης, καταλογίζουν «βαριά αμέλεια και κακοδιαχείριση της δημοσιονομικής πολιτικής της χώρας» στην κυβέρνηση Καραμανλή, με υπουργό Οικονομικών τον κ. Παπαθανασίου, επισημαίνοντας πως «το δίδυμο των κυρίων Καραμανλή- Παπαθανασίου, παρακολουθούσε τη ραγδαία επιδείνωση των δημοσιονομικών της χώρας και αντί να πάρει μέτρα έκτακτης ανάγκης που επιβάλλουν οι συνθήκες, μιλούσαν για μέτρα μετά τις εκλογές». Οι ευθύνες της κυβέρνησης Παπανδρέου- Παπακωνσταντίνου «αφορούν στο γεγονός ότι καθυστέρησε να αντιληφθεί τις δραματικές συνέπειες, στις οποίες είχε περιέλθει η χώρα εξαιτίας ενός μη βιώσιμου οικονομικού μοντέλου και επίσης, στο χειρισμό της κρίσης δανεισμού και στη διαχείριση του υπέρογκου χρέους που είχε συσσωρευτεί». «Οι ευθύνες που βαρύνουν την κυβέρνηση Παπανδρέου, δεν αφορούν στο ζήτημα της καταγραφής των ελλειμμάτων- άλλωστε ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες, μπορεί να αφορούν σ' αυτούς που τα δημιούργησαν και όχι σ' αυτούς που τα κατέγραψαν», επισημαίνουν οι δύο βουλευτές. Από πλευράς της, η προερχόμενη από την Νέα Δημοκρατία, ανεξάρτητη βουλευτής, Έλσα Παπαδημητρίου, εκτιμά πως «από καμία μαρτυρική κατάθεση δεν προκύπτουν ποινικές ευθύνες, ούτε για πολιτικά, ούτε για μη πολιτικά πρόσωπα. Επίσης, καμία νύξη ή αναφορά δεν δικαιολογείται για τους δύο πρώην πρωθυπουργους κ.κ. Κώστα Καραμανλή και Γιώργο Παπανδρέου, πέρα απ' το γεγονός, ότι και οι δύο προσπάθησαν να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της χώρας και εργάσθηκαν με καλές προθέσεις προς την κατεύθυνση αυτή, κατά την διάρκεια της θητείας τους, που συνέπεσε με τις δυσκολότερες μέρες της μεταπολίτευσης και την δραματικότερη διεθνή μεταπολεμική οικονομική κρίση». Σύμφωνα με την κ. Παπαδημητρίου, πολιτικές ευθύνες πρέπει να αποδοθούν και στις δύο κυβερνήσεις του 2009 για «αστοχίες»- δηλαδή για υπεραισιόδοξη εκτίμηση του ελλείμματος του 2009, εικόνα αναξιοπιστίας των στατιστικών στοιχείων κλπ. για τη Νέα Δημοκρατία, καταγγελία ως αντιλαϊκών, των μέτρων συγκράτησης του ελλείμματος για το ΠΑΣΟΚ- χωρίς ωστόσο να είναι δίκαιη η προσωποποίησή τους στα πρόσωπα των υπουργών Οικονομικών, καθώς οι ευθύνες υπήρξαν συλλογικές. ΝΔ: Κείμενο - οπερέτα το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής «Επιτροπή Προστασίας των κυρίων Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου», χαρακτηρίζει την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας Γιάννης Μιχελάκης, μετά τη δημοσιοποίηση του πορίσματος για τα δημοσιονομικά στοιχεία του 2009 και καλεί τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλο «να απολογηθεί». «Οι βουλευτές του στη, δήθεν, «Εξεταστική», δικαίωσαν τις ενστάσεις που είχε αναπτύξει από την αρχή η ΝΔ και απέδειξαν ότι εκτελούσαν διατεταγμένη κομματική εντολή, κουκουλώματος και διαστρέβλωσης, στην οποία ταιριάζει μια και μόνο λέξη: Ντροπή» αναφέρει, στη δήλωσή του, ο κ. Μιχελάκης. Επί της ουσίας, ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας εκτιμά πως οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ «αγνόησαν το πόρισμα του οικονομικού εισαγγελέα, που ζητούσε να διερευνηθούν οι ποινικές ευθύνες Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου για το φούσκωμα του ελλείμματος του 2009, με την αυθαίρετη ένταξη των ΔΕΚΟ» και ότι αγνόησαν τις καταγγελίες των μελών του ΔΣ της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), τα στοιχεία που τεκμηριώνουν «μυστική αλληλογραφία» του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ με το ΔΝΤ, ευρωπαϊκά κείμενα «που επισημαίνουν ότι η ένταξη των ΔΕΚΟ δεν αποτελεί ευρωπαϊκή πρακτική» και το πόρισμα της Επιτροπής που συγκρότησε η ίδια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να αξιολογήσει το έλλειμμα του 2009. «Αρνήθηκαν να καλέσουν μάρτυρες που γνωρίζουν την αλήθεια. Κατέληξαν σε ένα κείμενο- οπερέτα, που συνιστά πρόκληση για τους Έλληνες, οι οποίοι απαιτούν -και δικαιούνται- να μάθουν όλη την αλήθεια. Υπέγραψαν ένα προκατασκευασμένο κείμενο, προεκλογικής σκοπιμότητας, άσχετο με την υπόθεση που, δήθεν, θα διερευνούσαν» αναφέρει, στη δήλωσή του, ο κ. Μιχελάκης. «Μπροστά σ' όλα αυτά, η Νέα Δημοκρατία καταγγέλλει τις ανεκδιήγητες πρακτικές του ΠΑΣΟΚ και επαναλαμβάνει τη δέσμευση του προέδρου της, Αντώνη Σαμαρά ότι -αμέσως μετά τις εκλογές- θα προχωρήσει στη σύσταση μιας και μόνον Εξεταστικής, που θα διερευνήσει το πώς έσυραν τη χώρα στο μνημόνιο» καταλήγει ο εκπρόσωπος της ΝΔ. ΔΗ.ΣΥΧ.: Παρωδία το πόρισμα της εξεταστικής για το έλλειμμα Για παρωδία, που μόνο στόχο είχει τη συγκάλυψη, κάνει λόγο η «Δημοκρατική Συμμαχία», σχολιάζοντας τη διαδικασία της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής για το έλλειμμα. «Το αποτέλεσμα ήταν μία ακόμη ύβρις για τον ελληνικό λαό, ο οποίος θέλει να μάθει την πλήρη αλήθεια για όσα πραγματικά συνέβησαν και τον έφεραν ως εδώ», δήλωσε ο εκπρόσωπος του κόμματος Δημήτρης Ζαφειριάδης. «Λυπούμεθα ειλικρινά, που τίποτα πλέον δεν φαίνεται να διδάσκονται τα παλιά κόμματα εξουσίας», συμπλήρωσε. Παρέμβαση της Έλσα Παπαδημητρίου «Από καμία μαρτυρική κατάθεση, δεν προκύπτουν ποινικές ευθύνες, ούτε για πολιτικά, ούτε για μη πολιτικά πρόσωπα. Επίσης, καμία νύξη ή αναφορά δεν δικαιολογείται για τους δύο πρώην πρωθυπουργούς Κώστα Καραμανλή και Γιώργο Παπανδρέου, πέρα από το γεγονός, ότι και οι δύο προσπάθησαν να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της χώρας και εργάσθηκαν με καλές προθέσεις προς την κατεύθυνση αυτή, κατά την διάρκεια της θητείας τους, που συνέπεσε με τις δυσκολότερες μέρες της μεταπολίτευσης και τη δραματικότερη διεθνή μεταπολεμική οικονομική κρίση», αναφέρει στις πορισματικές της θέσεις, η Έλσα Παπαδημητρίου, μέλος της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για τα δημοσιονομικά στοιχεία του 2009. Παράλληλα, η κ. Παπαδημητρίου, θεωρεί πως «θα ήταν άδικο να προσωποποιηθούν οι ευθύνες για τους υπουργούς Οικονομικών, όταν αφ' ενός οι φερόμενες ως παραλήψεις του Γιάννη Παπαθανασίου, οφείλονται κυρίως στην τροφοδοσία στοιχείων, ή στις επιλογές άλλων υπουργείων, και όταν αφετέρου η καλλιέργεια κλίματος παροχών από το ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να βαρύνει μόνον τον Γεώργιο Παπακωνσταντίνου, αφού αποτελούσαν συλλογικότερες και προγραμματικές επιλογές». Ως εκ τούτου, οι πολιτικές ευθύνες επιμερίζονται «και στις δύο κυβερνήσεις που 2009», «σε όλους τους πολιτικούς της τελευταίας τριακονταετίας, συμπεριλαμβανομένων των κομμάτων της αριστεράς, που μόνο πλειοδοτούσαν σε παράλογες διεκδικήσεις καλλιεργώντας μια νοοτροπία άρνησης και παρεμπόδισης, κάθε προσπάθειας εκσυγχρονισμού και αναδιάρθρωσης των κακώς εχόντων» - ενώ ευθύνες έχουν και οι κοινοτικές υπηρεσίες, «που γνώριζαν, ή όφειλαν να γνωρίζουν την πραγματική κατάσταση της Ελλάδας, όπως και κάθε χώρας-μέλους». «Αστοχίες» κατά την κ. Παπαδημητρίου, υπήρξαν από πλευράς Νέας Δημοκρατίας, η «υπερβολικά αισιόδοξη εκτίμηση για το έλλειμμα», «η μη ανακοίνωση των μηνιαίων στοιχείων εκτέλεσης του Προϋπολογισμού» και το γεγονός ότι «η Eurostat έλαβε γνώση δύο διαφορετικών μεγεθών των χρεών των νοσοκομείων - 2,2 δισ. και 5,2 δισ. ευρώ αντίστοιχα», αν και το μεγαλύτερο μέγεθος των 5,2 δισ., φαίνεται να περιλαμβάνει και τις απαιτήσεις των νοσοκομείων από τα ασφαλιστικά ταμεία ύψους 3,1 δισ. ευρώ. Οι «αστοχίες» του ΠΑΣΟΚ, κατά την κ. Παπαδημητρίου, εντοπίζονται στην καταγγελία ως αντιλαϊκών, των μέτρων συγκράτησης του ελλείμματος που εφήρμοσε η κυβέρνηση της ΝΔ, («μέτρα για τα οποία σήμερα η ΝΔ κατηγορείται ότι ήταν ανεπαρκή!»), στην καλλιέργεια κλίματος παροχών στην ελληνική κοινωνία «με τις γνωστές φράσεις που, όπως και να δικαιολογούνται εκ των υστέρων, ήσαν καταστροφικές», στην προς τα πάνω αναθεώρηση του ελλείμματος «την ίδια ώρα που το ΠΑΣΟΚ διαβεβαίωνε πως θα εφαρμόσει το προεκλογικό του πρόγραμμα που περιελάμβανε αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, στέλνοντας λάθος μήνυμα στις αγορές», στη μη λήψη μέτρων συγκράτησης του ελλείμματος κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2009. «Η επιζητούμενη αλλαγή πορείας για τη διάσωση της χώρας, θα προέλθει μόνον απ' τη ρήξη με το σαθρό «κεκτημένο» και την επανεγκατάσταση των αρχών Κράτους Δικαίου, που μπορούν με ευκολία να αντληθούν από τα κελάρια της μνήμης της Ελληνικής Διαχρονίας» καταλήγει στις θέσεις της η κ. Παπαδημητρίου. Ευθύνες σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επιρρίπτουν οι βουλευτές που προσχώρησαν στη ΔΗΜΑΡ Πολιτικές ευθύνες στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, για την διόγκωση ενός «αδηφάγου πολιτικοκρατικού συστήματος και μιας μεταπρατικής εισαγωγικής οικονομίας που οδήγησαν στον υπέρμετρο δανεισμό», επιρρίπτουν οι ανεξάρτητοι βουλευτές και μέλη πλέον της «Δημοκρατικής Αριστεράς», Οδυσσέας Βουδούρης και Ηλίας Θεοδωρίδης, στις πορισματικές τους θέσεις για το έλλειμμα του 2009. Τα δύο μέλη της Εξεταστικής Επιτροπής, στηλιτεύουν και τους χειρισμούς των δύο κυβερνήσεων του 2009 απέναντι στην οικονομική κρίση, αν και απαλλάσσουν την κυβέρνηση Παπανδρέου από ευθύνες αναφορικά με την καταγραφή του ελλείμματος, επισημαίνοντας πως «οι ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες, μπορεί να αφορούν σ' αυτούς που δημιούργησαν τα ελλείμματα και όχι σ' αυτούς που τα κατέγραψαν». «Το πολιτικό σύστημα της χώρας, ήταν τόσο συμφιλιωμένο με την απόκρυψη των πραγματικών διαστάσεων των ελλειμμάτων, ώστε έφθασε να επιχειρηματολογεί ότι είναι πατριωτική στάση, αφού εξυπηρετούσε τα εθνικά συμφέροντα, διατηρώντας τη χώρα στις αγορές και εξασφαλίζοντας τη συνέχεια ενός άφρονος δανεισμού για τη χώρα» σημειώνουν στις πορισματικές τους θέσεις, οι δύο βουλευτές. Ως ενδεικτικά, των διαχρονικών ευθυνών, οι κ.κ. Θεοδωρίδης και Βουδούρης, καταγγέλλουν «την σκανδαλώδη διαχείριση των διαρκώς αυξανόμενων δαπανών της πενταετίας Αβραμόπουλου στην υγεία, για την οποία δεν ζητήθηκαν ποτέ ευθύνες από την κυβέρνηση Παπανδρέου, τις υπερτιμολογήσεις στον τομέα των δημοσίων έργων, ολόκληρο το σύστημα κρατικών χρηματοδοτήσεων κάθε λογής προγραμμάτων, καθώς και την κατάρρευση και διαφθορά των φοροεισπρακτικών μηχανισμών της χώρας, το λαθρεμπόριο καυσίμων που έμεινε άθικτο και τη διαχρονικά ανεξέλεγκτη συσσώρευση πλούτου και το μαύρο χρήμα της παραοικονομίας». Με τις αγορές να αντιλαμβάνονται πλέον το 2009, «τα ανυπέρβλητα διαρθρωτικά προβλήματα που στραγγαλίζουν την ελληνική οικονομία», ο Γ. Αλογοσκούφης αντικαθίσταται από τον Γ. Παπαθανασίου μονάχα για πολιτικούς λόγους. «Το δίδυμο των κυρίων Καραμανλή-Παπαθανασίου, παρακολουθεί την ραγδαία επιδείνωση των δημοσιονομικών της χώρας και αντί να πάρει μέτρα έκτακτης ανάγκης που επιβάλλουν οι συνθήκες υπερβολικού ελλείμματος, ομιλούν για μέτρα που θα ήταν αναγκαία μετά τις εκλογές, δηλαδή στο τελευταίο δίμηνο του έτους. Η κυβέρνηση Καραμανλή με υπουργό Οικονομικών των κύριο Παπαθανασίου ευθύνεται για βαριά αμέλεια και κακοδιαχείριση της δημοσιονομικής πολιτικής της χώρας. Έχουν βαρύτατες ευθύνες για την κρίση ελλειμμάτων, που πολύ σύντομα θα μετεξελισσόταν σε οξύτατη κρίση δανεισμού της χώρας. Ευθύνονται σε ό,τι αφορά στην σκανδαλώδη διαχείριση και κατασπατάληση πόρων στην υγεία και στην εκτίναξη των ελλειμμάτων των κλάδων υγείας των ασφαλιστικών ταμείων». Από την άλλη, «οι ευθύνες της κυβέρνησης Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, αφορούν στο γεγονός ότι καθυστέρησε να αντιληφθεί τις δραματικές συνθήκες στις οποίες είχε περιέλθει η χώρα, εξαιτίας ενός μη βιώσιμου οικονομικού μοντέλου. Αφορούν επίσης στο χειρισμό της κρίσης δανεισμού της χώρας και στη συνέχεια τη διαχείριση του υπέρογκου χρέους που είχε συσσωρευτεί», καταλήγουν στις θέσεις τους οι δύο βουλευτές. www.kathimerini.grμε πληροφορίες από ΑΜΠΕ

Lobbyists, Guns and Money

Florida’s now-infamous Stand Your Ground law, which lets you shoot someone you consider threatening without facing arrest, let alone prosecution, sounds crazy — and it is. And it’s tempting to dismiss this law as the work of ignorant yahoos. But similar laws have been pushed across the nation, not by ignorant yahoos but by big corporations.

Fred R. Conrad/The New York Times

Paul Krugman

Go to Columnist Page »

Blog: The Conscience of a Liberal

Related in Opinion

Charles M. Blow: A Mother’s Grace and Grieving (March 26, 2012)

More on Law and Legislation »

Readers’ Comments

Readers shared their thoughts on this article.

• Read All Comments (490) »

Specifically, language virtually identical to Florida’s law is featured in a template supplied to legislators in other states by the American Legislative Exchange Council, a corporate-backed organization that has managed to keep a low profile even as it exerts vast influence (only recently, thanks to yeoman work by the Center for Media and Democracy, has a clear picture of ALEC’s activities emerged). And if there is any silver lining to Trayvon Martin’s killing, it is that it might finally place a spotlight on what ALEC is doing to our society — and our democracy.

What is ALEC? Despite claims that it’s nonpartisan, it’s very much a movement-conservative organization, funded by the usual suspects: the Kochs, Exxon Mobil, and so on. Unlike other such groups, however, it doesn’t just influence laws, it literally writes them, supplying fully drafted bills to state legislators. In Virginia, for example, more than 50 ALEC-written bills have been introduced, many almost word for word. And these bills often become law.

Many ALEC-drafted bills pursue standard conservative goals: union-busting, undermining environmental protection, tax breaks for corporations and the wealthy. ALEC seems, however, to have a special interest in privatization — that is, on turning the provision of public services, from schools to prisons, over to for-profit corporations. And some of the most prominent beneficiaries of privatization, such as the online education company K12 Inc. and the prison operator Corrections Corporation of America, are, not surprisingly, very much involved with the organization.

What this tells us, in turn, is that ALEC’s claim to stand for limited government and free markets is deeply misleading. To a large extent the organization seeks not limited government but privatized government, in which corporations get their profits from taxpayer dollars, dollars steered their way by friendly politicians. In short, ALEC isn’t so much about promoting free markets as it is about expanding crony capitalism.

And in case you were wondering, no, the kind of privatization ALEC promotes isn’t in the public interest; instead of success stories, what we’re getting is a series of scandals. Private charter schools, for example, appear to deliver a lot of profits but little in the way of educational achievement.

But where does the encouragement of vigilante (in)justice fit into this picture? In part it’s the same old story — the long-standing exploitation of public fears, especially those associated with racial tension, to promote a pro-corporate, pro-wealthy agenda. It’s neither an accident nor a surprise that the National Rifle Association and ALEC have been close allies all along.

And ALEC, even more than other movement-conservative organizations, is clearly playing a long game. Its legislative templates aren’t just about generating immediate benefits to the organization’s corporate sponsors; they’re about creating a political climate that will favor even more corporation-friendly legislation in the future.

Did I mention that ALEC has played a key role in promoting bills that make it hard for the poor and ethnic minorities to vote?

Yet that’s not all; you have to think about the interests of the penal-industrial complex — prison operators, bail-bond companies and more. (The American Bail Coalition has publicly described ALEC as its “life preserver.”) This complex has a financial stake in anything that sends more people into the courts and the prisons, whether it’s exaggerated fear of racial minorities or Arizona’s draconian immigration law, a law that followed an ALEC template almost verbatim.

Think about that: we seem to be turning into a country where crony capitalism doesn’t just waste taxpayer money but warps criminal justice, in which growing incarceration reflects not the need to protect law-abiding citizens but the profits corporations can reap from a larger prison population.

Now, ALEC isn’t single-handedly responsible for the corporatization of our political life; its influence is as much a symptom as a cause. But shining a light on ALEC and its supporters — a roster that includes many companies, from AT&T and Coca-Cola to UPS, that have so far managed to avoid being publicly associated with the hard-right agenda — is one good way to highlight what’s going on. And that kind of knowledge is what we need to start taking our country back.

http://www.nytimes.com/2012/03/26/opinion/krugman-lobbyists-guns-and-money.html?src=me&ref=general

Οριστική παύση του γιατρού που είχε κατηγορηθεί για φακελάκι

Την οριστική παύση του γιατρού του Ασκληπιείου Βούλας που είχε κατηγορηθεί για παθητική δωροδοκία κατ' εξακολούθηση, αποφάσισε ομόφωνα το Κεντρικό Πειθαρχικό Συμβούλιο Ιατρών του ΕΣΥ.

Η συνεδρίαση του Συμβουλίου είχε ξεκινήσει την περασμένη Πέμπτη, κατόπιν εντολής του υπουργού Υγείας, Ανδρέα Λοβέρδου, αλλά δεν είχε ολοκληρωθεί, καθώς έξι από τα μέλη του συμβουλίου είχαν ζητήσει επιπλέον στοιχεία για την υπόθεση.
Ο χειρουργός του Ασκληπιείου Βούλας που πριν από δύο χρόνια είχε συλληφθεί να παίρνει φακελάκι από συγγενή ασθενούς, τον Μάρτιο του 2010 είχε τεθεί σε αργία με μείωση των αποδοχών του, η υπόθεσή του όμως δεν είχε εξεταστεί από το Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο, καθώς την πρώτη φορά είχε επικαλεστεί κώλυμα ο δικηγόρος του και τη δεύτερη είχε επικαλεστεί σοβαρό πρόβλημα υγείας ο ίδιος.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, το υπηρεσιακό συμβούλιο των γιατρών του ΕΣΥ αποφάσισε την άρση της αργίας του γιατρού και την επιστροφή στα καθήκοντά του. Ο υπουργός Υγείας, ωστόσο, έδωσε εντολή να παραπεμφθεί και πάλι ο γιατρός στο κεντρικό πειθαρχικό συμβούλιο με το ερώτημα της οριστικής απόλυσης.

http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4706018

Ανοίγουμε το θέμα : Διαμόρφωση Ανοιχτού Παραλιακού Γυμναστηρίου Ιεράπετρας

θέμα : Δημόσια διαβούλευση για το θέμα απομάκρυνσης του μεταλλικού στεγάστρου

Ένας σημαντικός παράγοντας που θα αποτελέσει απαρχή για την αλλαγή του παραλιακού μετώπου, αποτελεί το παραλιακό Ανοιχτό Γυμναστήριο Ιεράπετρας. Μετά απο αυτοψία, στον χώρο βρίσκονται :

• 2 αποδυτήρια αποτελούμενα απο δύο χώρους προετοιμασίας, ντους και τουαλέτες και σάουνα 
• Μια αποθήκη αποτελούμενη απο δύο χώρους στην μεριά του δρόμου 
• 2 κανονικά γήπεδα μπάσκετ & 1 ξεχωριστή μπασκέτα στην είσοδο του γυμναστηρίου 
• 1 Μεταλλικό στέγαστρο το οποίο περιέχει υλικά γυμναστικής, σκάμμα για χρήση του αθλήματος ''Άλμα εις μήκος'' , εμπόδια για χρήση στο άθλημα του στίβου, αποθηκευτικά υλικά κτλ. 
• Ο κύριος χώρος άθλησης (στίβος ) διαμέτρου 250 μέτρων 
•  Πλαϊνή πεζοδρόμηση 50 μέτρων (απο την είσοδο του γυμναστηρίου) 
• Γρασίδι χωρισμένο σε δύο δυσανάλογα ημικύκλια από το μεταλλικό στέγαστρο έκτασης (Μήκος 84 μέτρα - Πλάτος 44 μέτρα) 
• Κερκίδες (40 μέτρων > περίπου 200 καθήμενων) 

Πέρα απο τις εγκαταστάσεις οι οποίες βρίσκονται σε κακή κατάσταση και εκτός λειτουργίας, η συζήτηση για την ανάπλαση του Ανοιχτού Παραλιακού Γυμναστηρίου αρχίζει απο την απομάκρυνση ή μετακίνηση (σε άλλο χώρο) του μεταλλικού στεγάστρου. Η διαχείριση του χώρου ανήκει στον αθλητικό σύλλογο ''Λιβυκός'' ο οποίος και είχε ζητήσει την κατασκευή του στεγάστρου και θεωρεί αναγκαία την παραμονή του. Το κόστος και ο όγκος κατασκευής του (85 μέτρα μήκος - 12 μέτρα πλάτος - διασχίζει κατα μήκος όλο τον χώρου του γυμναστηρίου) διαμορφώνει δυσμενείς συνθήκες για την καταστροφή ή την πιο πιθανή μετακίνηση του. Δεδομένης της διφορούμενης άποψης που υπάρχει για το θέμα, το Δ.Σ της Δημοτικής Κοινότητας Ιεράπετρας πρέπει να θέσει το θέμα προς δημόσια διαβούλευση τόσο στην επόμενη συνεδρίαση του, όσο και διαδικτυακά (Ιστοσελίδα του Δήμου, μέσα κοινωνικής δικτύωσης) ώστε η απόφαση να χαίρει συλλογικής δυναμικής. Θα πρέπει δε, στο ερώτημα που θα τεθεί να εμπεριέχεται και επιλογή για τους εναλλακτικούς χώρους μετακίνησης του στεγάστρου σε υποψήφιες περιοχές, αλλά και συνάμα να υπάρξει σχετική ενημέρωση του Αθλητικού Συλλόγου που έχει την διαχείριση, ωστε αν δυνατόν να υπάρξει συνεννόηση για την μεταστέγαση ή παραμονή της κατασκευής. Έτσι θα διαμορφωθεί μια συνολική εικόνα, και θα υπάρχει η κοινωνική επιταγή για τις απαραίτητες αποφάσεις. 

Ακολουθούν φωτογραφίες απο την αυτοψία που έγινε στον χώρο :

Άποψη του εξωτερικού χώρου

Άποψη απο το παραλιακό μέτωπο

Άποψη των αποδυτηρίων

αποδυτήρια

Ντούς

η... ''σάουνα''

εσωτερική άποψη της... ''σάουνας''

Εσωτερική άποψη του στεγάστρου (Φώτο μέσα απο το τζάμι)

Η πρόταση για την ανάπλαση του Ανοιχτού Παραλιακού Γυμναστηρίου , πρέπει να θεωρεί αυτό το ερώτημα απαντημένο πριν κατατεθεί (με ή χωρίς σκέπαστρο), ώστε να υπάρχουν τα σταθερά δεδομένα που χρειάζονται  για τις απαραίτητες αλλαγές ανάπλασης του χώρου.

Σε συνάντηση που υπήρξε με τον αρμόδιο υπάλληλο της Τεχνικής Υπηρεσίας, διαμορφώθηκε η άποψη της αναγκαίας μετακίνησης του στεγάστρου ενώ αναμένεται και η εισαγωγή του θέματος για τα υποψήφια μέρη στην επόμενη συνεδρίαση της Δημοτικής Κοινότητας. Το θέμα πρέπει και ΘΑ ανοίξει...


(Πηγή : Ιστολόγιο Κοινοποίησης Δράσης Γιώργου Μπαλοθιάρη - http://georgebalo.blogspot.com)

Γιοχάνες Χαν: Μη γίνουν οι εκλογές τροχοπέδη για υλοποίηση του ΕΣΠΑ

Ο επίτροπος για την Περιφερειακή Πολιτική βλέπει σαφείς ενδείξεις επιτάχυνσης του προγράμματος
Συνέντευξη στην Ευγενια Τζωρτζη
Η Ελλάδα απέχει από τον στόχο για την απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων και οι εκλογές δεν θα πρέπει να ανακόψουν τη δυναμική που έχει αναπτυχθεί για την υλοποίηση του ΕΣΠΑ. Αυτό επισημαίνει ο Επίτροπος για την Περιφερειακή Πολιτική κ. Γιοχάνες Χαν, αξιολογώντας την πορεία εκτέλεσης των 181 έργων προτεραιότητας που έχει αναλάβει να παρακολουθεί στενά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Μετά και τη συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για τη δημιουργία του Ταμείου υποστήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, η Επιτροπή αποδεικνύει έμπρακτα ότι διαθέτει για την Ελλάδα όχι μόνο τα χρήματα, αλλά και τα εργαλεία και είναι πλέον στο χέρι μας η αξιοποίησή τους.
– Σύμφωνα με την πρώτη έκθεση προόδου για την πορεία εκτέλεσης των 181 έργων προτεραιότητας, ένα στα τρία, εμφανίζει υστέρηση σε σχέση με τους στόχους και τα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί. Πόσο ανησυχητικό είναι αυτό;
– Είναι αλήθεια ότι η διαπίστωση των αδυναμιών βήμα προς βήμα ήταν και ο στόχος της στενής παρακολούθησης των 181 έργων που έχουμε αναλάβει. Η ιδέα άλλωστε της δημοσιοποίησης αυτής της λίστας που συμφωνήθηκε με την ελληνική κυβέρνηση, ήταν το να δημιουργήσει συνθήκες διαφάνειας, θέτοντας συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα υλοποίησης, προκειμένου οι τοπικές κοινωνίες να παρακολουθούν την εξέλιξή τους και να είναι σε θέση να ασκούν πολιτική πίεση για την επιτάχυνση της εκτέλεσής τους. Πρέπει να επισημάνω ότι το σύστημα αυτό έχει αποτελέσματα, αφού αυτά που εμφανίζονται να έχουν σοβαρά προβλήματα είναι μόλις τρία. Το πιο ενθαρρυντικό όμως στοιχείο σε σχέση με την πορεία αυτών των έργων είναι ότι, αυτή τη φορά, υπάρχουν περισσότερες πληρωμές από ό,τι δεσμεύσεις, καθώς τα στοιχεία που έχουμε δείχνουν ότι, οι πληρωμές έχουν αυξηθεί κατά 18%, ενώ οι δεσμεύσεις κατά 12%. Αυτό είναι μια σαφής ένδειξη της επιτάχυνσης της πορείας υλοποίησής τους, η οποία δεν πρέπει να ανακοπεί με αφορμή τις εκλογές. Οι εκλογές είναι σε κάθε περίπτωση απόφαση του ελληνικού λαού, πρέπει όμως να σημειώσω ότι είναι ανάγκη να μην αποτελέσουν τροχοπέδη στην υλοποίηση των χρηματοδοτικών προγραμμάτων που έχουν αποφασιστεί και να μη λειτουργήσουν ως εμπόδιο στην επίσπευση των έργων και στην απορρόφηση των πόρων.
– Σε ό,τι αφορά την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, παρά το γεγονός ότι τα κονδύλια που διατίθενται μέσω του ΕΣΠΑ αριθμούν αρκετά δισ., πολύ λίγα από αυτά έχουν διοχετευθεί στην πραγματική οικονομία. Γιατί συμβαίνει αυτό;
– Είναι αλήθεια ότι τα ποσά που μέχρι σήμερα έχουμε εγκρίνει δεν έχουν διοχετευθεί στην πραγματική οικονομία, δηλαδή τις ίδιες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αλλά αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί πρόκειται για Ταμεία, που ουσιαστικά ξεκίνησαν το 2011 και αναμένεται να λειτουργήσουν πλήρως το 2012. Πέραν των χρηματοδοτικών εργαλείων που υπάρχουν ήδη στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προχώρησε στην απελευθέρωση πρόσθετων πόρων ύψους 500 εκατ. ευρώ από τα Διαρθρωτικά Ταμεία, για τη σύσταση ενός νέου Ταμείου Εγγυήσεων για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Πρόκειται για μια πολύ σημαντική απόφαση που θα επιτρέψει μέσα από τη μόχλευση που θα παρασχεθεί από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, τη χορήγηση δανείων ύψους 600 εκατ. ευρώ μέχρι το τέλος του 2012 και συνολικά 1,4 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του 2015. Είναι προφανές ότι είμαστε πλέον σε θέση να παρέχουμε όλα τα εργαλεία, είτε με τη μορφή εγγυήσεων στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα είτε με τη μορφή δανείων, προκειμένου αυτά τα χρήματα να διοχετευθούν στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις είτε για επενδύσεις είτε για κεφάλαια κίνησης. Πρόκειται για ένα ευρύ φάσμα προϊόντων που αρχίζουν σταδιακά να διατίθενται στην αγορά και αναμένεται να ενισχύσουν την ανάπτυξη.
– Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα για την ενεργοποίηση του δεύτερου Ταμείου για τη χρηματοδότηση των αυτοκινητοδρόμων και των έργων υποδομής και κατά πόσο είναι εξασφαλισμένα τα κεφάλαια γι’ αυτό το Ταμείο;
– Η χρηματοδότηση του νέου Ταμείου Επιμερισμού του Κινδύνου μπορεί να προέλθει από τα αδιάθετα κονδύλια του ΕΣΠΑ, στον βαθμό που ο ίδιος ο Κανονισμός που ψηφίζεται εντός του Απριλίου από το Ευρωκοινοβούλιο, ορίζει ως ανώτατο ποσοστό αποδέσμευσης το 10% των κονδυλίων του Προγράμματος. Πρόκειται για μια ρύθμιση που θα ισχύσει για όλα τα κράτη-μέλη που εφαρμόζουν προγράμματα δημοσιονομικής πειθαρχίας. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η δυνατότητα που θα δώσει η τροποποίηση του Κανονισμού, μας παραπέμπει στην αποδέσμευση ποσού 1,5 δισ. ευρώ, το οποίο μπορεί να αντληθεί από τα κονδύλια που δεν έχουν δεσμευθεί ακόμη στο πλαίσιο του Προγράμματος. Σύμφωνα με την εικόνα που έχουμε, μέχρι στιγμής οι δεσμεύσεις του ΕΣΠΑ φθάνουν το 79% του Προγράμματος, οπότε υπάρχει πράγματι ένα ποσοστό, που μπορεί οριστικά να απελευθερωθεί για τη χρηματοδότηση του νέου Ταμείου.
– Η αποδέσμευση αυτών των πόρων σημαίνει ότι θα πρέπει να αφαιρεθούν από άλλα έργα του ΕΣΠΑ. Εχει γίνει αυτή η επιλογή και κατά πόσο συνδέεται με την αναθεώρηση του Προγράμματος, που θα πρέπει θεωρητικά να κλείσει έως το τέλος Μαρτίου;
– Η επιλογή για το από που ακριβώς θα αφαιρεθεί αυτό το ποσό είναι ουσιαστικά μια πολιτική επιλογή, που θα πρέπει να πάρει έγκαιρα η κυβέρνηση, στον βαθμό που οι συζητήσεις για τη δημιουργία του Ταμείου έχουν ξεκινήσει από τον προηγούμενο χρόνο. Μπορεί η ενεργοποίηση του νέου Κανονισμού να απαιτεί χρόνο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει πρώτα να περιμένουμε την ολοκλήρωση της διαδικασίας και μετά να ενεργήσουμε. Σε ό,τι αφορά την αναθεώρηση περιμένουμε τις προτάσεις της ελληνικής πλευράς.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_100010_24/03/2012_476881

Εργαλεία φοροδιαφυγής τα «Ζ» των ταμειακών

Με σύμμαχο την τεχνολογία, οι πελάτες παίρνουν αποδείξεις, οι οποίες δεν καταγράφονται ποτέ στη φορολογητέα ύλη
Του Λεωνιδα Στεργιου
Κάποτε οι λογιστές και οι ελεγκτές έλεγαν ότι «η φοροδιαφυγή βρίσκεται εκτός ταμειακών μηχανών, έξω από τα βιβλία». Η τεχνολογία και η ευρηματικότητα των φοροφυγάδων έχουν ξεπεράσει πλέον την παραπάνω διαπίστωση.
Το πάρτι της φοροδιαφυγής συνεχίζεται ακόμα και με την επιβολή ταμειακών μηχανών τελευταίας τεχνολογίας σε όλους τους χώρους.
Πώς; Είναι κοινό μυστικό, υποστηρίζουν άνθρωποι της αγοράς, οι οποίοι θέλουν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους για ευνόητους λόγους.
Διότι στο πάρτι αυτό παίρνει μέρος μια σειρά επαγγελμάτων, όπως αυτοί που «πειράζουν» τις μηχανές, ενώ παράλληλα λειτουργεί ένα «χρηματιστήριο τιμολογίων» και ένα δίκτυο που πουλάει «προστασία».
Ο πρώτος κανόνας του «καλού φοροφυγά» είναι να αποκρύπτει έσοδα. Ο δεύτερος είναι να παρακολουθεί τις οικονομικές, νομικές και τεχνολογικές εξελίξεις. Αν μάλιστα καταφέρει να αυξήσει και τις δαπάνες, τότε έχει διαπράξει το «τέλειο έγκλημα».
Ας πάρουμε το «μάθημα» της φοροδιαφυγής από την αρχή.
Μάθημα 1ο: Απόκρυψη εσόδωνΗ ταμειακή μηχανή στο μαγαζί δεν είναι πλέον εμπόδιο. Αν μάλιστα είναι υψηλής τεχνολογίας, ασύρματη, με οθόνη επαφής, ακόμη καλύτερα. Είναι πιο ελαφριά, δεν έχει πολλά καλώδια και με ένα σωστό «πείραγμα» του λογισμικού, κάνει θαύματα: καταγράφει και εκτυπώνει κανονικά όλες τις αποδείξεις για όλους τους πελάτες. Ετσι, βγάζει ασπροπρόσωπο τον επιχειρηματία.
Ομως, όταν κλείνει για να «κάνει ταμείο», ενεργοποιείται ο «κώδικας» και στη φορολογητέα ύλη καταγράφονται μόνο μερικές από τις αποδείξεις που κόπηκαν.
Οσοι γνωρίζουν από τις απλές - μηχανικές μηχανές γνωρίζουν τον όρο «Ζ». Η μηχανή τυπώνει στην άσπρη κορδέλα τις αποδείξεις που παίρνει ο πελάτης και ένα αντίγραφο χρησιμοποιείται για να εκδοθεί το στοιχείο Ζ με το πέρας της λειτουργίας του καταστήματος. Στο στοιχείο αυτό απεικονίζεται ο συνολικός τζίρος και ο ΦΠΑ που αναλογεί στις πωλήσεις. Το στοιχείο Ζ εκδίδεται καθημερινά και ενημερώνει τα βιβλία της εφορίας κάθε μήνα. Επίσης από το Ζ προκύπτουν και τα δημοτικά τέλη.
Μάθημα 2ο: Σωστός «μάστορας»Κάθε μηχανή, απλή ή ψηφιακή, πρέπει να «πειραχτεί» για να καταγράφει μόνο μερικά από τα έσοδα που τυπώνει κάθε μέρα. Πρέπει να «προγραμματιστεί» για το ποια και πόσα έσοδα θα καταγράφει. Ανάλογα με τον τζίρο της επιχείρησης, το είδος της δραστηριότητας, την τεχνολογία της μηχανής και τις απαιτήσεις του επιχειρηματία φοροφυγά, υπάρχουν οι «κατάλληλοι μάστορες» και οι αντίστοιχες τιμές.
Για παράδειγμα, το ταξίμετρο απαιτεί πιο επιδέξιους «προγραμματιστές» καθώς θα πρέπει ταυτόχρονα να καταγράφει υψηλότερη τιμή για τον πελάτη και χαμηλότερες εισπράξεις για την εφορία. Το απλό «πείραγμα» του Ζ, για να καταγράφει μόνο μερικές αποδείξεις, κοστίζει λιγότερο. Ιδια τιμή είναι για να καταγράφει ποσοστό επί του ποσού της απόδειξης.
Οι «ταρίφες» για το «πείραγμα», τη «συντήρηση» και την «τεχνική υποστήριξη» κυμαίνονται μεταξύ 3.000 ευρώ και 10.000 ευρώ τον μήνα ή σε 15.000 με 20.000 ευρώ όταν η αμοιβή του «τεχνίτη» είναι εφάπαξ.
Μάθημα 3ο: Η «κλωνοποίηση»Με περίπου το ίδιο κόστος ή και φθηνότερα, οι μηχανές τελευταίας τεχνολογίας μπορούν να «πειραχτούν» και να κάνουν το εξής απλό: για κάθε μία νόμιμη απόδειξη που κόβεται, δημιουργείται στη μνήμη της ένα αντίγραφο. Ετσι, στον πρώτο πελάτη δίνεται η σωστή-πραγματική απόδειξη και στους υπόλοιπους δίνονται τα αντίγραφα...
Ο πελάτης παίρνει την απόδειξη, αλλά σχεδόν ποτέ δεν βλέπει την ώρα που εκδόθηκε ούτε μπορεί να ελέγχει αν η ίδια ακριβώς απόδειξη βρίσκεται ταυτόχρονα στα πέντε διπλανά τραπέζια.

 http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100008_24/03/2012_476851

Ενα μελτέμι ήταν η αιτία

Πώς εκμεταλλεύθηκαν οι Ελληνες τα καιρικά φαινόμενα στη διάρκεια της ναυμαχίας της Σαλαμίνας. Ο ακαδημαϊκός κ. Χρήστος Ζερεφός το μελέτησε και εξηγεί

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  05:45

Χάλκινο έμβολο τριήρους της Κλασικής εποχής από το Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά

2

emailεκτύπωση 

 

Με το πρώτο φως της ημέρας φάνηκε ότι όλοι ήταν έτοιμοι. Από τα μεγάλα πλοία τους οι Πέρσες κοιτούσαν αφ' υψηλού τα ολιγάριθμα ελληνικά σκάφη απέναντί τους. Μόλις είχαν εισέλθει στα στενά και, όπως λέει ο Αισχύλος, προτού καν δουν τους Ελληνες, είχαν ακούσει το πολεμικό τραγούδι τους. Η μάχη άρχιζε και ο Ξέρξης από το Αιγάλεω είχε πάρει από νωρίς θέση.

Στο τέλος της όμως οι Πέρσες θα είχαν καταλάβει ότι δεν έπρεπε ποτέ να πολεμήσουν στη Σαλαμίνα. Γιατί, παρά την αριθμητική υπεροχή τους, οι Ελληνες είχαν το τακτικό πλεονέκτημα: αντιμετώπισαν τους αντιπάλους τους σε στενό χώρο, όπου εκείνοι δεν μπορούσαν να ελιχθούν, και επιπλέον είχαν σύμμαχό τους τον καιρό. Αλλά όχι τυχαία. Ο άνεμος που φύσηξε εκείνη την ημέρα του Σεπτεμβρίου το 480 π.Χ. κάνοντας τα πλοία των Περσών να κλυδωνίζονται επικίνδυνα είχε προβλεφθεί από τον πρωτεργάτη της νίκης Θεμιστοκλή, ο οποίος έκανε «την πρώτη καταγεγραμμένη στην Ιστορία πρόγνωση καιρού», όπως λέει ο ακαδημαϊκός κ. Χρήστος Ζερεφός.

«Ο Θεμιστοκλής γνώριζε τα χαρακτηριστικά των "ετησίων" ανέμων αλλά και της θαλάσσιας αύρας, της καλούμενης υπό των αρχαίων τροπαίας» επισημαίνει ο διαπρεπής φυσικός και μετεωρολόγος, ο οποίος πραγματοποίησε με τους συνεργάτες του προσομοίωση σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, των καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν την ημέρα διεξαγωγής της ναυμαχίας της Σαλαμίνας.

«Ο Αισχύλος γράφει ότι το πρωινό της ναυμαχίας είχε ηλιοφάνεια και με τη μαρτυρία αυτή αποκλείεται άλλος τύπος καιρού πλην εκείνου της θαλάσσιας αύρας και του ετησία - του μελτεμιού δηλαδή - που παρατηρούνται με αίθριο ουρανό. Από την άλλη, είναι βέβαιον ότι υπήρχε άνεμος, γιατί ο Ηρόδοτος σημειώνει ότι ο Κορίνθιος Αδείμαντος στον πανικό του εσήκωσε πανιά κι έφυγε βιαστικά» λέει ο κ. Ζερεφός.

Στις 28 ή 29 Σεπτεμβρίου (21-22 ημέρα του Βοηδρομιώνος κατά το αττικό ημερολόγιο) έγινε η ναυμαχία. Η σύγκρουση άρχισε μεταξύ 8ης και 9ης πρωινής ώρας στην έξοδο του στενού της Σαλαμίνας, για να επεκταθεί στον θαλάσσιο χώρο περί την Ψυττάλεια. Και όπως διευκρινίζει ο κ. Ζερεφός, ο επικρατέστερος τύπος καιρού στην περιοχή αυτή την εποχή είναι είτε της θαλάσσιας αύρας είτε του ετησία ή συνδυασμός των δύο. Η πιθανότητα βροχόπτωσης ή θερινής καταιγίδας εξάλλου είναι μικρή.

«Πιστεύω ότι ο Θεμιστοκλής ήταν γνώστης των ανέμων. Το μελτέμι είχε αρχίσει ίσως από την προηγουμένη και το έλαβε υπόψη του, ήταν θέμα στρατηγικής» προσθέτει ο ακαδημαϊκός. Να σημειωθεί άλλωστε ότι η αύρα - αλλιώς, ο μπάτης - είναι άνεμος που πνέει με 3 χλμ. την ώρα, ενώ ο ετησίας με 50-60 χιλιόμετρα, δηλαδή, όπως θα λέγαμε σήμερα, είναι γύρω στα 7 μποφόρ.

Κατά τον Πλούταρχο «ο Θεμιστοκλής γνώριζε καλά τόσο τον καιρό όσο και τον τόπο, γι' αυτό και φρόντισε να μην παρατάξει τα πλοία του αντιμέτωπα προς τα βαρβαρικά προτού φθάσει η συνηθισμένη ώρα κατά την οποία πάντοτε πνέει δυνατός άνεμος στη θάλασσα και φέρνει κύμα προς τα στενά, γιατί αυτός ο άνεμος, ενώ δεν έβλαπτε τα πλοία τα ελληνικά που ήταν χαμηλά και δεν εξείχαν πολύ από τη θάλασσα, θα έπεφτε όμως στα βαρβαρικά πλοία, τα οποία είχαν ορθές πρύμνες και υψηλά καταστρώματα και ήσαν βαριά πλοία και θα τα παρέδιδε πλαγίως προς τα ελληνικά πλοία».

Eτησίαι και Πέρσες

Ετσι έγινε, αν κρίνει κανείς και από σχόλιο του Ηροδότου που αναφέρει ότι οι Κερκυραίοι δεν μπόρεσαν να λάβουν μέρος στη ναυμαχία επειδή τους εμπόδισαν οι ετησίαι άνεμοι να περάσουν τα ακρωτήριο Μαλέα. «Στην περιοχή της Σαλαμίνας με γενικό σύστημα "ετησίων" συγκλίνουν άνεμοι ΒΑ από την πεδιάδα της Ελευσίνας αλλά και ΒΔ από την πεδιάδα των Μεγάρων και λόγω της συγκλίσεως δημιουργείται ισχυρός κυματισμός στα ανοιχτά της Σαλαμίνας» λέει ο κ. Ζερεφός.

«Επομένως, εκτός από την περιστροφή των περσικών πλοίων, οι πέρσες τοξότες από τα καταστρώματα δεν ήταν σε θέση να στοχεύσουν με επιτυχία τους οπλίτες και τους κωπηλάτες των ελληνικών τριήρεων λόγω του κλυδωνισμού των πλοίων». Ετσι, από τα 1.207 περσικά πλοία - σήμερα οι περισσότεροι ιστορικοί θεωρούν ότι ήταν 600-800 - χάθηκαν 200, καθώς και μεγάλος αριθμός πολεμιστών, πολλοί από τους οποίους πνίγηκαν στη θάλασσα καθώς δεν γνώριζαν κολύμπι, ενώ από τις 378 τριήρεις οι Ελληνες έχασαν τις 40.

Ανατρέχοντας στην Ιστορία ο κ. Ζερεφός έχει να αναφέρει πολλές περιπτώσεις όπου ο καιρός συνέβαλε σε μεγάλες νίκες ή ήττες. Ο ίδιος ανατρέχει όμως πάντα στον Ομηρο, όταν θέλει να βρει απαντήσεις για τα μετεωρολογικά φαινόμενα στην Αρχαιότητα. «Η μετεωρολογία του Ομήρου είναι η πιο όμορφη που έχει γραφεί ποτέ! Δεν μπορείς να καταλάβεις τη φύση αν δεν έχεις διαβάσει Ομηρο» τονίζει.

Στρατηλάτες στο έλεος του καιρού
Στην Ιστορία πολλές είναι οι καταγεγραμμένες περιπτώσεις στρατιωτικών επιχειρήσεων όπου οι καιρικές συνθήκες υπήρξαν καθοριστικές για την έκβασή τους.

Οι άνεμοι είναι αυτοί που στο ομηρικό έπος σπρώχνουν τον Οδυσσέα προς διάφορες κατευθύνσεις καθυστερώντας για χρόνια την επιστροφή του στην Ιθάκη. Μια μεγάλη καταιγίδα ανέστειλε - έστω για λίγο - την πρώτη εκστρατεία των Περσών στην Ελλάδα, όταν ο στόλος των 300 πλοίων και των 20.000 ανδρών υπό την ηγεσία του Μαρδόνιου καταστράφηκε στο ακρωτήρι του Αθω το 492 π.Χ.

Εξαιτίας της παλίρροιας στα στενά της Μάγχης ο Ιούλιος Καίσαρ έβλεπε τα πλοία του να χάνονται άδοξα, χωρίς να μπορούν να προσεγγίσουν τη Βρετανία. Καταιγίδα επίσης, η οποία έπνιξε κυριολεκτικά τους Ρωμαίους, ήταν η αιτία για τη μεγάλη νίκη του Μεγάλου Θεοδοσίου εναντίον του αυτοκράτορα της Δυτικής Ρώμης το 394 μ.Χ.

Και στα νεότερα χρόνια ο Μέγας Ναπολέων βυθίστηκε στη λάσπη του Βατερλό, που έκρινε σε μεγάλο μέρος τη μάχη. Ο ίδιος εξάλλου κατατροπώθηκε, όπως είναι γνωστό, από τον ρωσικό χειμώνα, όπως και οι χιτλερικές δυνάμεις που αντιμετώπισαν παγωμένους βόρειους ανέμους και θερμοκρασίες -30 βαθμών. 

 

 

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=449793&h1=true

Η Ελλάδα της διαφθοράς

Η μοίρα είναι σκληρή για τον Γιώργο Παπανδρέου. Την ώρα που σχεδόν απόβλητος από το κόμμα του και από τη διακυβέρνηση της χώρας παρέδιδε την εξουσία του ΠαΣοΚ στον προ πέντε ετών αποδοκιμασθέντα ανταγωνιστή του Ευάγγελο Βενιζέλο, επιβεβαιωνόταν με πλήρεις σχεδόν αποδείξεις η δήλωσή του προς τη διεθνή κοινότητα ότι κυβερνά μια χώρα διεφθαρμένων. Μόνο που φαίνεται να του διαφεύγει ότι αυτή εδραιώθηκε και κοινωνικοποιήθηκε από το ΠαΣοΚ και τον ιδρυτή πατέρα του, που «νομιμοποίησε» τη μίζα με πλαφόν κάτω των 500 εκατ. δραχμών, όπως ευρέως γνωστοποιήθηκε τότε, με ενθουσιωδώς συμπράττοντες το πελατειακό πολιτικό σύστημα και τον αδίστακτο και ασύδοτο κομματικό συνδικαλισμό. Η για πρώτη φορά σοβαρή δραστηριοποίηση των ελεγκτικών αρχών από τολμηρά και ευσυνείδητα στελέχη τους έφερε στη δημοσιότητα την έκταση της διαφθοράς, η οποία έχει αναπτυχθεί ανενόχλητη σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, με πρωτοστατούντα τον δημόσιο τομέα. Οι ελάχιστοι πια νομοταγείς πολίτες κατάπληκτοι πληροφορήθηκαν αυτές τις μέρες για το πάρτι ληστείας των ασφαλιστικών μας αποταμιεύσεων στο ΙΚΑ από υπαλλήλους του (πόσους άραγε;) σε συνεργασία με εξίσου διεφθαρμένους ασφαλισμένους, για να επακολουθήσουν επιτέλους κάποιες συλλήψεις αλλά με αμφίβολη τιμωρία (ο νόμος προνοεί για την προστασία τους). Ταυτόχρονα επιβεβαιώθηκε η από χρόνια κυκλοφορούσα φήμη ότι για να προωθηθεί η νόμιμη και με κοινοτικά κονδύλια επιδότηση παραγωγικών επενδύσεων απαιτούνταν μίζα από τους κρατικούς υπαλλήλους που ήταν αρμόδιοι για τη διεκπεραίωσή τους. Επακολούθησαν συλλήψεις και ξήλωμα ολόκληρης της υπηρεσίας επενδύσεων του υπουργείου Ανάπτυξης από την ευαισθητοποιηθείσα νέα υπουργό κυρία Διαμαντοπούλου. Είναι αμέτρητοι οι γιατροί που από χρόνια συνταγογραφούν ασυστόλως και άνευ λόγου φάρμακα προς δικαιούχους και μη, προκειμένου να δικαιολογούν τις μίζες τους από τους προμηθευτές φαρμάκων, ενώ άλλοι πιο αδίστακτοι συνεργούν στην αγορά ιατρικών εργαλείων και μηχανημάτων με γενναία προμήθεια. Αλλοι γιατροί χορηγούν αβέρτα πιστοποιητικά για δήθεν αναπήρους, τυφλούς και κάθε άλλη επιδοτούμενη κατάσταση, με το αζημίωτο προφανώς. Είναι χιλιάδες οι συμμετέχοντες σε αυτό το ανόσιο πάρτι και από την πλευρά των αρμόδιων κρατικών λειτουργών αλλά και από την πλευρά των πολιτών που συνεργούν. Αλλωστε εκατοντάδες, μπορεί και χιλιάδες, είναι οι εφοριακοί, τελωνειακοί, αστυνομικοί, μηχανικοί που εκβιάζουν ή λαδώνονται από πολίτες θύματα ή ενθουσιωδώς συμπράττοντες στη φοροδιαφυγή, στην παράνομη διακίνηση εμπορευμάτων, στα όργια πολεοδομικής αυθαιρεσίας. Νόθευση όλων των καυσίμων στον Στρατό, ατελείωτα όργια στο ποδόσφαιρο, γενικότερη η παραβατικότητα, με συνένοχη ολόκληρη σχεδόν την κοινωνία. Γιατί όλα αυτά που σήμερα αποκαλύπτονται και προβάλλονται με δήθεν φρίκη από τα ΜΜΕ είναι από χρόνια γνωστά, συνήθως συμβαίνοντα και ευρέως αποδεκτά.

Το βασικό χαρακτηριστικό της ελληνικής διαφθοράς είναι η μαζικότητά της. Και το κίνητρο που ενεργοποιεί την έμφυτη ροπή προς τον πλουτισμό και την παραβατικότητα είναι, όπως τόνισε πρόσφατα ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Ρακιντζής, η ανοχή που εξασφαλίζει η νομοθεσία και το ότι ουδέποτε επιβάλλονται αυστηρές ποινές στους παραβάτες. Δεκάδες χιλιάδες είναι οι αγρότες που με ψευδείς βεβαιώσεις εισπράττουν παράνομα επί χρόνια επιδοτήσεις, με συνεργούς εκατοντάδες γεωπόνους που παρέχουν ψευδείς βεβαιώσεις με το αζημίωτο, χωρίς ποτέ να διωχθεί κανείς ή τουλάχιστον να υποχρεωθεί να επιστρέψει τον αδικαιολόγητο πλουτισμό του. Εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι αποκρύπτοντες τα έσοδά τους για λόγους φοροδιαφυγής, αφού το 70% των φορολογουμένων δηλώνει ετήσιο εισόδημα κάτω από 12.000 ευρώ. Είναι ελεύθεροι επαγγελματίες και μικρομεσαίοι που πρωτοστατούν (π.χ. δεν δίνουν αποδείξεις ή παρακρατούν, δηλαδή κλέβουν, τον ΦΠΑ), είναι γιατροί που παίρνουν φακελάκι, εκπαιδευτικοί του Δημοσίου που κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα με μαύρο εισόδημα, απειράριθμοι δημόσιοι λειτουργοί, που με όπλο τη νομοθετημένη, ενίοτε σκοπίμως, γραφειοκρατία εισπράττουν «γρηγορόσημο» προκειμένου να κινηθεί η κρατική μηχανή. Θα χρειαστεί να συνεχίσω.

jmarinos@tovima.gr

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=450062&h1=true

Ασία: Η νέα πυριτιδαποθήκη του πλανήτη

Η Κίνα, η Ινδία, το Πακιστάν και άλλες μεγάλες δυνάμεις αγόρασαν σχεδόν τα μισά καινούργια όπλα που βγήκαν στην παγκόσμια αγορά

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  05:45

«ΣΑΝ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ». Στρατιώτες παρελαύνουν στο Πεκίνο σε εκδηλώσεις για την ίδρυση του κινεζικού ΚΚ

2

emailεκτύπωση 

 

Στην Ασία στρέφονται πλέον τα σκόπευτρα των μεγάλων πολεμικών βιομηχανιών του πλανήτη καθώς οι ραγδαία αναπτυσσόμενες περιφερειακές υπερδυνάμεις της επιδεικνύουν μιαν ακόρεστη δίψα για σύγχρονα όπλα. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία, μάλιστα, η Ευρώπη παύει να είναι ο μεγαλύτερος πελάτης όπλων παραδίδοντας τα σκήπτρα στους Ασιάτες. Πάνε, λοιπόν, πέρασαν οριστικά οι εποχές που η μικρή πλην υπερήφανη Ελλάδα αναγορευόταν επί σειρά ετών παγκόσμια πρωταθλήτρια εισαγωγής οπλικών συστημάτων. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του σουηδικού Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη (SIPRI), η Ασία ήδη αγοράζει τα μισά σχεδόν καινούργια όπλα (44%) που βγαίνουν στο παγκόσμιο παζάρι, με τη μαστιζόμενη από τη φτώχεια Ινδία και την αναπτυσσόμενη ακόμη Κίνα να ξεχωρίζουν ως οι πλέον «αχόρταγοι» πελάτες προηγμένου στρατιωτικού υλικού και να οδηγούν αυτή τη νέα, πρωτοφανή, κούρσα εξοπλισμών.


Για την ακρίβεια, τα στατιστικά των σουηδών αναλυτών δείχνουν ότι ο τζίρος του παγκοσμίου εμπορίου όπλων αυξήθηκε κατά 24% μεταξύ του 2007 και του 2011, με την Ινδία να προηγείται στη λίστα των καλύτερων πελατών, εισάγοντας πλέον διπλάσια σε αξία όπλα σε σχέση με την Κίνα - το 10% του παγκοσμίου συνόλου. Στο πλαίσιο του «Ψυχρού Πολέμου» με τους βόρειους γείτονές της, τους Πακιστανούς, τους οποίους τα τελευταία χρόνια εκτός από τις ΗΠΑ οπλίζουν και οι Κινέζοι, και παρά το γεγονός πως και οι δύο χώρες διαθέτουν ατομικά όπλα, η ινδική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να ξοδέψει σε όπλα πάνω από 120 δισ. ευρώ μέσα στην επόμενη δεκαετία. Πρόκειται για μια πραγματική ψύχωση με τα όπλα, που βέβαια καθυστερεί ακόμη περισσότερο την κοινωνική ανάπτυξη της χώρας.

Οι Ινδοί έχουν κυριολεκτικά βγει στο παζάρι για ψώνια και αγοράζουν ό,τι βρουν: μαχητικά, μεταγωγικά και βομβαρδιστικά αεροσκάφη, πολεμικά πλοία επιφανείας, υποβρύχια, αντιαεροπορικά συστήματα, τεθωρακισμένα, κανόνια, ακόμη και νέα τουφέκια για τους φαντάρους της. Και είναι χαρακτηριστικό πως μόνο για το μεγαλύτερο από αυτά τα τρέχοντα χρυσοφόρα ινδικά συμβόλαια, αυτό για την αγορά 126 σύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών, ύψους 12 δισ. ευρώ, «σφάζονται» στην ποδιά των Ινδών οι μεγαλύτερες χώρες του πλανήτη - με τα γαλλικά Rafale να κερδίζουν την «κούρσα» έναντι των πολυεθνικής κατασκευής Eurofighter Typhoon!

Εχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε εδώ ότι στον σχετικό κατάλογο του SIPRI δεύτερη έρχεται η Νότια Κορέα με 6% του συνόλου των παγκόσμιων εισαγωγών, ενώ η Κίνα και το Πακιστάν μοιράζονται την τρίτη θέση με 5% και την πέμπτη θέση καταλαμβάνει η Σιγκαπούρη με 4%. Οι πέντε αυτές χώρες εισήγαγαν πάνω από το 1/3 των συνολικών όπλων μεταξύ 2007 και 2011!

Η Κίνα και εισάγει και κατασκευάζει

Βέβαια η παραπάνω κατάταξη δεν σημαίνει ότι η γιγαντιαία Κίνα, που ήταν παγκόσμια πρωταθλήτρια εισαγωγών μεταξύ 2002 και 2006, αγοράζει σήμερα λιγότερα όπλα. Στην πραγματικότητα, αγοράζει όλο και περισσότερα, με τον αμυντικό προϋπολογισμό της να σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Απλά, αυτό που συμβαίνει είναι ότι το Πεκίνο έχει τα τελευταία χρόνια ενισχύσει πάρα πολύ την εγχώρια πολεμική βιομηχανία παράγοντας (και εξάγοντας) υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα και περιορίζοντας έτσι τις ανάγκες της για εισαγωγές όπλων μόνο σε ό,τι δεν μπορεί να κατασκευάσει η ίδια. Οπως, ας πούμε, το γνωστό ρωσικό αεροπλανοφόρο Varyag, που ήδη «κινεζοποιήθηκε» και αναμένεται να αλλάξει άρδην την αεροναυτική ισορροπία στα στενά της Ταϊβάν...

Ακόμη όμως και με την Κίνα να περιορίζει σταδιακά τις εισαγωγές της, νέα στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών (IISS), με έδρα το Λονδίνο, δείχνουν ξεκάθαρα ότι η Ασία θα ξεπεράσει μέσα στο 2012 την Ευρώπη σε συνολικές πολεμικές δαπάνες. Πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν αναγκαστεί λόγω της κρίσης να παγώσουν τις νέες προγραμματισμένες παραγγελίες τους για πολεμικό υλικό - και δεν είναι τυχαίο πως η μελέτη του IISS κάνει λόγο για «παγκόσμια αναδιανομή της στρατιωτικής ισχύος» ως αποτέλεσμα αυτής της διεθνούς «στροφής».

Στοίχημα της Δύσης η ποιοτική υπεροχή

Φυσικά για μια τέτοια «αναδιανομή» δεν αρκεί μόνο η ποσότητα των όπλων αλλά μετρά και η ποιότητα: η έκθεση του IISS συμπεραίνει πως οι ΗΠΑ και άλλες, μικρότερες δυτικές δυνάμεις, «θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να διατηρήσουν την ποιοτική υπεροχή» έναντι των ασιατικών κρατών και ιδιαίτερα της πιο προηγμένης εξ αυτών, της Κίνας, συνεχίζοντας να επενδύουν μεγάλα ποσά σε νέες πολεμικές τεχνολογίες.

Αλλωστε, όσον αφορά την προέλευση των όπλων, τα περισσότερα εξακολουθούν να παράγονται από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Βρετανία: οι πέντε αυτές χώρες παράγουν πάνω από το 75% των οπλικών συστημάτων του πλανήτη - ενώ η Κίνα έγινε πέρυσι η έκτη μεγαλύτερη παραγωγός και αναμένεται σύντομα να εκτοπίσει τη Βρετανία για να μπει στο «Top 5» των εξαγωγέων χάρη στις συνεχείς παραγγελίες από το Πακιστάν, τη Βενεζουέλα και άλλα κράτη που δυσκολεύονται να προμηθευτούν δυτικά οπλικά συστήματα.

Να τονιστεί εδώ ότι η Κίνα μπορεί να αυξάνει συνεχώς την παραγωγή όπλων χάρη στην τεράστια βιομηχανική βάση της αλλά εξακολουθεί να υπολείπεται σε κρίσιμη τεχνογνωσία: είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ κατασκευάζει τα δικά της μαχητικά αεροσκάφη, αναγκάζεται να τα εξοπλίζει με ρωσικούς κινητήρες τζετ και να αγοράζει ηλεκτρονικά και πυραυλικά υποσυστήματα γι' αυτά από πολυάριθμους προμηθευτές στη Ρωσία, στη Γαλλία, στην Ελβετία, στη Βρετανία, στην Ουκρανία και στη Γερμανία.

Παρομοίως η ινδική πολεμική βιομηχανία παράγει μεν «δικά της» υποβρύχια, μαχητικά αεροσκάφη και τεθωρακισμένα άρματα μάχης, αλλά στην πραγματικότητα μόνο... δικά της δεν είναι, αφού όλα είναι αντίγραφα ξένων όπλων που κατασκευάζονται κατόπιν αδείας: τα υποβρύχια είναι πιστά αντίγραφα των γαλλικών Scorpene, τα αεροσκάφη είναι ρωσικά Σουχόι Su-30MKI, όπως βέβαια και τα τανκς T-90S. Μια που μιλάμε μάλιστα για «συμπαραγωγές», αξίζει να σημειωθεί η κατασκευή από τη Νότια Κορέα εννέα υποβρυχίων Type-214 κατόπιν αδείας από τη γερμανική HDW - ναι, τα ίδια ακριβώς αμφιλεγόμενα «υποβρύχια που γέρνουν» σαν τα ελληνικά...

«Κρυφές» αμυντικές δαπάνες

«Πολιτικός»... Πόλεμος των Αστρων

Ο αμυντικός προϋπολογισμός της Κίνας θα ξεπεράσει εφέτος για πρώτη φορά τα 100 δισ. δολάρια. Ωστόσο στο ποσό αυτό δεν περιλαμβάνονται αρκετές «κρυφές» αμυντικές δαπάνες, όπως ας πούμε μεγάλο μέρος του διαστημικού προγράμματος της χώρας, που χαρακτηρίζεται «πολιτικό», ακόμη κι όταν αφορά δοκιμές συστημάτων για την κατάρριψη εχθρικών στρατιωτικών δορυφόρων!

Τζετ κινητήρες… κλοπιράιτ!

Μια κακή συνήθεια της Κίνας είναι ότι δεν μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό της… κλοπής ευαίσθητων τεχνολογιών: ενώ είχε συμβόλαιο για την προμήθεια από τους Ρώσους 35 κινητήρων τζετ για μια σειρά νέων αεροσκαφών, την ακύρωσε και κατασκεύασε υπερσύγχρονο εργοστάσιο που κατασκευάζει πιστά αντίγραφα ρωσικών κινητήρων! Ο Πούτιν θύμωσε πολύ και οι Κινέζοι για να τον εξευμενίσουν παρήγγειλαν νέα αεροσκάφη Su-35, ώστε μελλοντικά να τα αντιγράψουν κι αυτά…

Ινδοί, οι πιστοί… αντιγραφείς

Σε αντίθεση με τους Ρώσους, η ινδική πολεμική βιομηχανία αντιγράφει επακριβώς υποβρύχια, μαχητικά αεροσκάφη και τεθωρακισμένα άρματα μάχης. Πρόκειται για πιστά αντίγραφα ξένων όπλων που κατασκευάζονται κατόπιν αδείας: τα υποβρύχια είναι «κόπιες» των γαλλικών Scorpene, τα αεροσκάφη είναι ρωσικά Σουχόι Su-30MKI, όπως βέβαια και τα τανκς T-90S.

Νέος «Ψυχρός Πόλεμος»
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό

Ο Ραχούλ Ρόι-Τσαουντάρι είναι ο επικεφαλής ειδικός σε θέματα ΝΑ Ασίας για το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Σπουδών (IISS). Τον ρωτήσαμε για την κούρσα των εξοπλισμών στην Ασία - ένα θέμα που αναδείχθηκε από τις τελευταίες εκθέσεις του ινστιτούτου και προκαλεί πολλές συζητήσεις παγκοσμίως.

Τι ωθεί την Κίνα και την Ινδία σε τόσο μεγάλη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών τους;

«Κατ' αρχάς δεν είναι μόνο η Κίνα και η Ινδία. Μεγάλες αμυντικές δαπάνες σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν πραγματοποιούν η Ινδονησία, η Ιαπωνία, η Μαλαισία, η Σιγκαπούρη, ακόμη και η Ταϊλάνδη ή το Βιετνάμ. Κατά κάποιον τρόπο πρόκειται για ένα "ντόμινο": η Κίνα αυξάνει τις δαπάνες της επειδή αυξάνει τις δικές της δαπάνες η Αμερική, με αποτέλεσμα η Ινδία και η Ιαπωνία να αυξάνουν τις δικές τους δαπάνες για να ισορροπήσουν με την Κίνα και μετά το Πακιστάν αγοράζει όπλα για να "παρακολουθήσει" την Ινδία…

Κανείς φυσικά δεν το παραδέχεται ανοιχτά, αλλά ο ένας παρακολουθεί και επηρεάζει τον άλλον. Οταν λοιπόν ο Μπαράκ Ομπάμα ανακοινώνει περικοπές στις στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ για την Ευρώπη αλλά αύξησή τους για την Ασία και τον Ειρηνικό, τότε η Κίνα λογικά αγχώνεται και, αφού δεν μπορεί να φτιάξει το δικό της αεροπλανοφόρο, αγοράζει ένα "έτοιμο" από τους Ρώσους... Αυτή όμως η ενίσχυση της κινεζικής περιφερειακής δύναμης αναγκάζει ακόμη και κράτη όπως το Βιετνάμ ή οι Φιλιππίνες να ενισχύσουν τις ναυτικές ιδίως δυνάμεις τους γιατί αισθάνονται απειλή».

Υπάρχει όντως «Ψυχρός Πόλεμος» μεταξύ Ινδίας και Κίνας;

«Δεν θα το χαρακτήριζα "Ψυχρό Πόλεμο" αλλά υπάρχει οπωσδήποτε μια αμοιβαία ανησυχία που έχει να κάνει τόσο με την κατοχή του Θιβέτ όσο και με τη συγκέντρωση όλο και μεγαλύτερων κινεζικών στρατιωτικών δυνάμεων στο οροπέδιο του Ταουάνγκ, κοντά στα σύνορα με την ινδική επαρχία Αρουναχάλ Πράντες. Η περιοχή είναι διεκδικούμενη μετά το 1962 και η Ινδία έχει αποστείλει εκεί εσχάτως δύο ορεινές μεραρχίες με σύγχρονο οπλισμό, σαν ένα πρόσθετο "μήνυμα" προς την Κίνα».

Πιστεύετε ότι η Κίνα θα εξελιχθεί πράγματι σε στρατιωτική υπερδύναμη, αντίστοιχη των ΗΠΑ, και πόσο σύντομα θα συμβεί αυτό;

«Η Κίνα είναι ήδη υπερδύναμη αλλά δεν την ενδιαφέρει τόσο η προβολή της ισχύος της σε μακρινούς τόπους, όπως κάνει η Αμερική, αλλά η διατήρηση της σταθερότητας στο εσωτερικό, το μονοπώλιο της ισχύος στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και η απρόσκοπτη πρόσβαση σε πολύτιμους για τη βιομηχανία της πόρους, όπως το πετρέλαιο και μια σειρά βιομηχανικά μέταλλα. Γι' αυτό ξοδεύει ήδη μόνη της για όπλα όσα ξοδεύουν μαζί η Ινδία και η Ιαπωνία - με τη διαφορά ότι παράγει σήμερα πολύ περισσότερα οπλικά συστήματα από τους άλλους δύο. Μην ξεχνάμε ότι, εκτός από τα όπλα, μετράνε και οι αριθμοί στο έμψυχο υλικό: αν προσθέσεις όλα τα σώματα, στρατιωτικά και αστυνομικά/παραστρατιωτικά, προκύπτει ένας αριθμός κοντά στα 15 εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες!».

Σφαίρες επιρροής, ζωτικά συμφέροντα, καθεστωτικά στηρίγματα
Οι αιτίες πίσω από την «κούρσα» των εξοπλισμών

Ποιοι φόβοι και ποιες ανομολόγητες φιλοδοξίες θρέφουν τη νέα ασιατική κούρσα των εξοπλισμών; Εντάξει, για τη νέα πρωταθλήτρια εισαγωγών, την Ινδία, η πηγή της στρατηγικής ανασφάλειας είναι προφανής και ακούει στο όνομα «Πακιστάν»: οι δύο χώρες έχουν πολεμήσει μεταξύ τους τρεις φορές τα τελευταία 70 χρόνια, εξακολουθούν να φιλονικούν για το οροπέδιο του Παντζάμπ και άλλες αμφισβητούμενες περιοχές και η ένταση μεταξύ τους συνεχίζεται λόγω των σποραδικών τρομοκρατικών επιθέσεων από ισλαμιστές στο εσωτερικό της Ινδίας, με αποκορύφωμα το μακελειό του 2009 στο Μουμπάι.
Καθώς η Κίνα εξοπλίζει όλο και περισσότερο το Πακιστάν, είναι «λογικό» η Ινδία να προσπαθεί να καλύψει αυτή την απόσταση με συνεχείς αγορές ακόμη πιο σύγχρονων ρωσικών και ευρωπαϊκών κυρίως όπλων – έστω και αν αυτό γίνεται σε βάρος των τεράστιων κοινωνικών αναγκών του πληθυσμού της. Το ίδιο «λογικός» είναι ο συνεχιζόμενος υπερεξοπλισμός της Νότιας Κορέας, που προσπαθεί με τον τρόπο αυτόν να ισοσκελίσει την πυρηνική και πυραυλική υπεροχή των βόρειων γειτόνων της. Τι αναγκάζει όμως μια ήδη πανίσχυρη χώρα σαν την Κίνα να οπλίζεται σαν αστακός;
Την απάντηση δίνουν οι ίδιοι οι Κινέζοι: σε πρόσφατο κύριο άρθρο της «Λαϊκής Ημερησίας», επίσημου οργάνου του Πεκίνου, ανώνυμος κομματικός συντάκτης παραδέχεται μεν την επιτάχυνση της ασιατικής κούρσας των εξοπλισμών αλλά την αποδίδει στην εξωτερική πολιτική «περικύκλωσης» της Κίνας από τις ΗΠΑ καλώντας μάλιστα την Ουάσιγκτον να σταματήσει να υποστηρίζει την εχθρική στάση άλλων ασιατικών δυνάμεων προς την Κίνα.
Πέρα από την ίδια την Ταϊβάν, την παλιά Φορμόζα των εθνικιστών, η ενσωμάτωση της οποίας στη Μητέρα Πατρίδα είναι το μόνιμο απωθημένο των Κινέζων, συντάκτης κατηγορεί εμμέσως την Αμερική ότι «σπρώχνει» την Ινδία σε μια κούρσα εξοπλισμών που στρέφεται (και) ενάντια στην Κίνα και σκοπεύει στον γεωστρατηγικό περιορισμό της.
Πόσο αληθινή είναι αυτή η προσέγγιση; Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η ραγδαία βιομηχανική ανάπτυξη και η ολοένα μεγαλύτερη εξάρτηση της Κίνας από εισαγόμενες πρώτες ύλες την έχουν αναγκάσει να επεκτείνει τη σφαίρα των ζωτικών συμφερόντων της σε περιοχές όπου ως τώρα δεν είχε παρουσία και ιδιαίτερα στη Λατινική Αμερική αλλά και στη Βόρεια και στην Ανατολική Αφρική. Η «εξάπλωση» αυτή έχει εμφανέστατα ενοχλήσει τις ΗΠΑ, που βλέπουν όλο και περισσότερο την Κίνα ως τον μεγάλο αντίπαλό τους για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία στον 21ο αιώνα.
Από αυτή την άποψη, οι Κινέζοι έχουν δίκιο να κατηγορούν τις ΗΠΑ ότι προσπαθούν να τους περιορίσουν στρέφοντας άλλες χώρες εναντίον τους. Για την κούρσα των εξοπλισμών, όμως, φταίνε πρωτίστως οι ίδιοι οι Κινέζοι με τις συνεχείς αυξήσεις στον αμυντικό προϋπολογισμό τους (εφέτος θα ξεπεράσει τα 100 δισ. δολάρια για πρώτη φορά στην ιστορία σημειώνοντας ενίσχυση 11,5%!) αλλά και με την υποστήριξη που παρέχουν στον «τρελό» της περιοχής, τη Βόρεια Κορέα. Κάθε φορά που οι Βορειοκορεάτες δοκιμάζουν κάποιο καινούργιο είδος πυραύλου, με στόχο συνήθως τη Θάλασσα της Ιαπωνίας, οι παραγγελίες νέων οπλικών συστημάτων στην ευρύτερη περιοχή εκτοξεύονται μαζί του…

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=450109

Πέρασε η διαμόρφωση της υπαίθριας σκακιέρας στην παραλία Ιεράπετρας

• Εισαγωγή προστατευτικής τέντας στην παράπλευρη κατασκευή για την απαραίτητη σκίαση των παιχτών 
• Εισαγωγή φωτιζόμενου ρολογιού στην κορυφή της κατασκευής, στο μέτωπο της πόλης 

• Εισαγωγή φωτισμού στην βάση της επιδαπέδιας κατασκευής

• Φωτισμός της ήδη υπάρχουσας τέντας

• Εισαγωγή φωτισμού στην παράπλευρη κατασκευή
• Αγορά/κατασκευή πουλιών ντάμας

Η υπαίθρια σκακιέρα της Ιεράπετρας μπορεί και πρέπει να αποτελέσει πόλο έλξης για την θερινή περίοδο, αποτελώντας σημείο συνάντησης αλλά και διοργάνωσης σχετικών εκδηλώσεων. Μετά και απο σχετικό αίτημα  μελών του Σκακιστικού Ομίλου θα πρέπει να ενεργοποιηθεί και να αναβαθμιστεί ο χώρος, ενόψει και της θερινής περιόδου. Ο εσωτερικός φωτισμός προσβλέπει στην ανάδειξη του χώρου, όταν αυτός δεν χρησιμοποιείται, ενώ το εσωτερικό ρολόι καθώς και ο γωνιακός φωτισμός της ήδη υπάρχουσας τέντας , εκτός την βοήθεια που θα προσφέρει στους παίχτες, θα αναβαθμίσει και την αισθητική του χώρου.

Η πρόταση πέρασε από ΤΟ Δ.Σ Δημοτικής Κοινότητας στις 23/03/2012!


(Πηγή : Ιστολόγιο Κοινοποίησης Δράσης Γιώργου Μπαλοθιάρη - http://georgebalo.blogspot.com)

Στο μυαλό των Δεξιών: Η πολιτική, οι μυρωδιές και το σαπούνι

ΤΟ ΒΗΜΑ /The New York Times

Στις ΗΠΑ οι συντηρητικοί μπορεί να μην συμπαθούν τους προοδευτικούς, αλλά φαίνεται πως τους καταλαβαίνουν αρκετά καλά. Αντίθετα, πολλοί προοδευτικοί παραξενεύονται με τον τρόπο που σκέφτονται οι συντηρητικοί ψηφοφόροι.

Στο πλαίσιο μιας πανεπιστημιακής έρευνας, ζητήθηκε από 2.000 Αμερικάνους να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια γύρω από ηθικά ζητήματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις τους ζητήθηκε να απαντήσουν όπως θα απαντούσε, κατά τη γνώμη τους, ένας «τυπικός προοδευτικός» ή ένας «τυπικός συντηρητικός».

Όπως προέκυψε, μετριοπαθείς και συντηρητικοί αποδείχτηκαν ικανοί στο να μαντέψουν πως θα απαντούσαν στα ερωτήματα οι προοδευτικοί. Αντίθετα, οι προοδευτικοί - και ιδιαίτερα όσοι αυτοχαρακτηρίζονταν «πολύ προοδευτικοί», έδειξαν πολύ μικρότερη ικανότητα στο να βάλουν τον εαυτό τους στο «μυαλό» των συντηρητικών αντιπάλων τους και να μαντέψουν πως θα απαντούσαν εκείνοι.

Ευτυχώς για τους προοδευτικούς σαν και μένα, ένα συναρπαστικό νέο βιβλίο έρχεται να λύσει το μυστήριο της δεξιάς - και να φωτίσει το είδος του πολιτικού μηνύματος που μπορεί να «περάσει» στους ψηφοφόρους όλων των τάσεων. Λέγεται "The Righteous Mind", και έχει γραφτεί από τον Τζόναθαν Χέιντ, καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια: σύμφωνα με αυτόν, η ηθική είναι σε μεγάλο βαθμό συνδυασμός τριών αξιών- της έγνοιας για τους αδύναμους, του αισθήματος δικαίου και της ελευθερίας. Οι συντηρητικοί μοιράζονται αυτές τις αγωνίες (αν και κατανοούν διαφορετικά τις έννοιες του δίκαιου και της ελευθερίας) και προσθέτουν στο μείγμα τρεις ακόμη αξίες: αφοσίωση, σεβασμό της αρχής, και ιερότητα.

Αυτές οι τρεις τελευταίες αξίες συνενώνουν μεταξύ τους διαφορετικές ομάδες, που μοιράζονται ωστόσο τον ίδιο σεβασμό για σύμβολα όπως η σημαία ή ο στρατός. Αποτελούν μια υπενθύμιση του γεγονότος ότι οι ανθρώπινες ηθικές κρίσεις αφορούν πολύ περισσότερα πράγματα από την βοήθεια προς τους άλλους. Έτσι, ανάμεσα στα πιο ενδιαφέροντα τμήματα του βιβλίου είναι εκείνο όπου εξετάζει τα ταμπού.

Η ομάδα του ζητά από τους συμμετέχοντας στην έρευνα να απαντήσουν σε ενοχλητικές ερωτήσεις. Ποια είναι η γνώμη τους για έναν αδελφό και μια αδελφή που πειραματίζονται με την αιμομιξία, αλλά χρησιμοποιούν προφυλακτικό; Ή για μια οικογένεια που, όταν ο σκύλος της πατήθηκε από ένα αυτοκίνητο, τον μαγείρεψαν και τον έφαγαν για βραδινό; Οι περισσότεροι συμμετέχοντες ένιωσαν βαθιά αποστροφή, αλλά δεν ήξεραν να διατυπώσουν το γιατί: φαίνεται πως τέτοια παραδείγματα είναι απωθητικά για όλους μας, ακόμη κι αν κανένας δεν υφίσταται βλάβη.

Και τα πολιτικά διλήμματα συχνά περιστρέφονται γύρω από τέτοιου είδους ευρείς ηθικούς κώδικες. Οι φετινές προκριματικές εκλογές για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων ήταν ένα αληθινό καλειδοσκόπιο γύρω από τα θέματα της αφοσίωσης, της εξουσίας και της ιερότητας. Μπορεί, ας πούμε, ένα ίδρυμα που χρηματοδοτείται έστω και εμμέσως από την εκκλησία να αρνηθεί την ασφαλιστική κάλυψη μιας άμβλωσης από μια ασφαλισμένη του; Αυτός είναι και ο λόγος που άνθρωποι όπως εγώ βρίσκουν τις συγκεκριμένες εκλογές τόσο τρελές.

Για να το θέσω διαφορετικά: σκεφτείτε το ζήτημα των έξi αξιών που προαναφέραμε σαν ζήτημα έξη διαφορετικών γλωσσών. Οι συντηρητικοί μιλούν και τις έξη, ενώ οι προοδευτικοί μιλούν καλά μόνον τις τρεις. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς, ανάμεσα τους κι εγώ, χρησιμοποιούμε μόνον μία «γλώσσα» - αυτή της φροντίδας για τα αθώα θύματα.

«Η ψυχολογία της ηθικής μπορεί να εξηγήσει γιατί το Δημοκρατικό Κόμμα έχει τόσο μεγάλη δυσκολία να περάσει τα μηνύματα του στους ψηφοφόρους», γράφει ο Χέιντ, ένας πρώην αριστερός που έγινε κεντρώος ενώ έγραφε το βιβλίο.

Τα τελευταία χρόνια, αυξάνονται οι έρευνες γύρω από τις ρίζες των πολιτικών ιδεολογιών, ρίζες που φαίνεται πως είναι πολύ βαθιές. Οι ενήλικες που αυτοχαρακτηρίζονται προοδευτικοί, όπως προκύπτει από μαρτυρίες των νηπιαγωγών τους, σαν παιδιά ήταν φιλοπερίεργοι, αγαπούσαν τα λογοπαίγνια, αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα τακτικοί ή πειθαρχημένοι.

Άλλες έρευνες δείχνουν πως οι συντηρητικοί είναι ιδιαίτερα «ευαίσθητοι» στις απειλές, με μεγαλύτερη έφεση να τινάζονται όταν ακούνε ξαφνικούς θορύβους. Οι συντηρητικοί, επίσης, ιδρώνουν περισσότερο όταν βλέπουν αηδιαστικές εικόνες, όπως μια εικόνα κάποιου που τρώει σκουλήκια. Οι προοδευτικοί επίσης νιώθουν αηδία, αλλά πολύ μικρότερη.

Επίσης, οτιδήποτε μας κάνει να νιώθουμε σιχασιά ή αντίθετα οτιδήποτε μας δίνει την αίσθηση της καθαρότητας μπορεί να έχει επίπτωση - έστω και προσωρινή - στα πολιτικά μας πιστεύω. Πιέζει τα κουμπιά της ιερότητας μέσα μας, και μας κάνει πιο συντηρητικούς.

Μελέτη του πανεπιστημίου του Τορόντο συμπέρανε πως, αν ζητήσεις από όσους συμμετέχουν στην συμπλήρωση ενός ερωτηματολογίου να σαπουνίσει πρώτα τα χέρια του, τότε αυτοί γίνονται περισσότερο ηθικολόγοι γύρω από θέματα όπως η χρήση ναρκωτικών και η πορνογραφία. Ερευνητές κατέληξαν ακόμη ότι συνεντευξιαζόμενοι στην πανεπιστημιούπολη του Στάνφορντ παρουσιάζονταν πιο σκληροί και ηθικολόγοι στις απόψεις τους, αν στον χώρο της εξέτασης είχε πρώτα χυθεί ένα υγρό με ενοχλητική μυρωδιά.

Οι ιδεολογίες μας δεν διαμορφώνουν μόνο τα πολιτικά μας πιστεύω. Ακόμη και το είδος των κατοικίδιων που διαλέγουμε εξαρτάται από την ηθική μας κατεύθυνση. Ερευνητές της επιστημονικής ομάδας «YourMorals.org» βρήκαν ότι οι προοδευτικοί προτιμούν σκύλους που είναι μεν ευγενικοί αλλά όχι δουλικοί προς τον αφέντη τους, ενώ οι συντηρητικοί θέλουν πιστά και υπάκουα σκυλιά.

Με άλλα λόγια, οι ηθικές και πολιτικές κρίσεις είναι εκ φύσεως περίπλοκες και αντιφατικές, καθώς διαμορφώνονται από μια τεράστια γκάμα αξιών, προσωπικοτήτων - ακόμη και μυρωδιών. Πολύ μικρό ποσοστό εξαρτάται από νοητικές λειτουργίες: υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι οι άνθρωποι με υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης δεν σκέφτονται ζητήματα ηθικής πιο ισορροπημένα ή ακριβοδίκαια από τους λιγότερο έξυπνους: απλά είναι περισσότερο ευφραδείς στην παρουσίαση των απόψεων τους.

Παρομοίως, προκύπτει από τις έρευνες πως οι καθηγητές της ηθικής φιλοσοφίας δεν είναι περισσότερο ηθικοί από τους άλλους καθηγητές. Και ξέρετε ποια βιβλία είναι αυτά που κλέβονται περισσότερο από άλλα από τις βιβλιοθήκες; Μα τα βιβλία περί ηθικής!

 

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=449955&h1=true