Περπάτησα και αυτή τη διαδήλωση. Ολόκληρη. Γύρω στις 14:30΄, διαδηλωτές βάδιζαν στη Σταδίου από το ύψος της Γ. Σταύρου (εντελώς αραιά), στην Πανεπιστημίου από τα Προπύλαια (ακόμη πιο αραιά), γέμιζαν τη Βασ. Γεωργίου Β΄, τη Βασ. Σοφίας μέχρι τα ανθοπωλεία, τη μισή Όθωνος (η άλλη μισή ήταν κενή μεταξύ δύο «μπλοκ» διαδηλωτών, κάτι σαν άδειες κερκίδες σε ποδοσφαιρικό αγώνα) και κάτι λιγότερο από το μισό του κέντρου της πλ. Συντάγματος, ενώ στέκονταν και στην Αμαλίας μέχρι το ύψος της Ξενοφώντος (ελάχιστοι στη Φιλελλήνων, σχεδόν κανένας σε Μητροπόλεως, Ερμού και Καραγεώργη Σερβίας). Αν ο Α. Παπανδρέου, ο Κ. Μητσοτάκης, ο Κ. Σημίτης ή ο Κ. Καραμανλής είχαν συλλέξει τόσο κόσμο στην κεντρική τους ομιλία στο Σύνταγμα ή στο Πεδίο του Άρεως, θα είχε θεωρηθεί αποτυχία. Επίσης, πολλαπλάσιο κόσμο είχε και η διαδήλωση ενάντια στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση του Γιαννίτση.
Η πυκνότητα των διαδηλωτών στις 14.30 ήταν μικρή. Σε σημεία, όπου ανέμενα να μην περνάω (π.χ. Πανεπιστημίου και Βασ. Γεωργίου), σε κάθε άτομο αντιστοιχούσαν άνετα 2-3 τ.μ., πράγμα υπερβολικό. Από προεκλογικές συγκεντρώσεις κομμάτων εξουσίας, μόνο σε αυτή του Ράλλη υπήρχε τέτοια έλλειψη πυκνότητας τόσο κοντά στο κέντρο.
Το ΠΑΜΕ, ως συνήθως, διαχώρισε τη θέση του και αποχώρησε. Τότε, περί τις 14:45΄, ξεκίνησαν οι (μέχρι τώρα συγκριτικώς λίγες) καταστροφές, μολότοφ και δακρυγόνα.
Οι εγκληματίες ήταν, για ακόμη μία φορά, ξεκάθαροι εξαρχής. Περπάτησαν την Πανεπιστημίου οπλισμένοι και μασκαρεμένοι. Οι άνθρωποι φρόντιζαν να απομακρυνθούν από κοντά τους. Δεν αντιλήφθηκα κανένα να τους ελέγχει.
Είδα πολύ νυν και πρώην δημόσιο τομέα: ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΜΕ ΟΤΕ, ΟΑΣΑ – ΗΣΑΠ, και ό,τι άλλο φαντάζεστε. Ομάδες ιδιωτικών υπαλλήλων ή ανέργων δεν αντιλήφθηκα, αλλά μπορεί να κρύβονταν ή να μην εκφράζονται δημόσια.
Σε περιόδους δύσκολες συνήθως ανθούν οι τέχνες. Είναι μελαγχολικό ότι ο μ.ο. παλαιότητας τραγουδιών πλησιάζει τα 50 χρόνια.
Παρά την προφανή έλλειψη έμπνευσης καλλιτεχνών, άκουσα το εξής σύνθημα: «Δεν παρακαλάμε, γαμιώντας θα σας πάμε!». Γύρισα να δω ποιοι το φώναζαν και κρατούσαν ένα πανό που αξίωνε «Καταλήψεις Παντού» και είχε υπογραφή: «Δ.Ο.Ε.». Επειδή ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος έχει εξελιχθεί σε τρόικα, επρόκειτο για τη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος, ήτοι για διορισμένους δασκάλους παιδιών. Άλλη μια απόδειξη, μεταξύ άλλων, ότι είναι λάθος να προσλαμβάνονται δάσκαλοι με τις «multiple choice» εξετάσεις του ΑΣΕΠ.
Μετά οι ίδιοι φώναξαν το γνωστό σύνθημα περί της χούντας που δεν τελείωσε το ’73. Δεν ξέρω αν χρειάστηκε σύσκεψη ιστορικών, μαθηματικών και φιλόλογων για να οδηγηθούν σε αυτό το … ρηξικέλευθο συμπέρασμα. Πάντως, ρίμα κάνουν τόσο η «ανοησία» όσο και η «βλακεία». Και η «αμορφωσιά» κάνει ρίμα με το «η Χούντα δεν τελείωσε το ‘99», που επίσης είναι ορθό (όσο ορθό είναι και το ότι δεν τελείωσε το ’73).
Μετά οι ίδιοι φώναξαν το γνωστό σύνθημα περί της χούντας που δεν τελείωσε το ’73. Δεν ξέρω αν χρειάστηκε σύσκεψη ιστορικών, μαθηματικών και φιλόλογων για να οδηγηθούν σε αυτό το … ρηξικέλευθο συμπέρασμα. Πάντως, ρίμα κάνουν τόσο η «ανοησία» όσο και η «βλακεία». Και η «αμορφωσιά» κάνει ρίμα με το «η Χούντα δεν τελείωσε το ‘99», που επίσης είναι ορθό (όσο ορθό είναι και το ότι δεν τελείωσε το ’73).
Σε κάθε «πηγαδάκι» άκουγες 2 θέματα: πόσο μεγάλη είδε τη διαδήλωση ο τάδε ή ο δείνα και ωχ, πλησιάζει η ώρα των μολότοφ και των δακρυγόνων.
*Ο Αλέξιος Παπασταύρου είναι Δικηγόρος Αθηνών.
(Πηγή : Protagon.gr)
