Δάνειο και επενδύσεις στην Ελλάδα διαπραγματεύεται η ΕΤΕπ

Το αποκάλυψε σε συνέντευξή του ο αντιπρόεδρός της Βίλχελμ Μόλτερερ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  19/10/2012 21:54

O αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων Βίλχελμ Μόλτερερ

Τη διαπίστωση ότι οι Ελληνες επανακτούν ανταγωνιστικότητα σε πολλούς τομείς κάνει ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), ο αυστριακός πρώην αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομικών Βίλχελμ Μόλτερερ, σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Kleine Zeitung», την Παρασκευή.

Οπως παρατηρεί, η ΕΤΕπ είναι σε θέση να κάνει μια τέτοια αξιολόγηση, καθώς δραστηριοποιείται ήδη επί πολύ μακρόν και σε πολλές χώρες, στη χρηματοδότηση-πλαίσιο για την οικονομία τους και για τις υποδομές τους.

Προσθέτει, δε, πως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων διαπραγματεύεται αυτή τη στιγμή ένα μεγάλο δάνειο-πλαίσιο για επιχειρήσεις και επενδύσεις στην Ελλάδα.

Απαντώντας στην ερώτηση αν υπάρχουν φόβοι ότι τα χρήματα που δίνονται στους Ελληνες θα χαθούν ο κ. Μόλτερερ επισημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων δεν χαρίζει χρήματα, αλλά στηρίζει όλες εκείνες τις δραστηριότητες που και νόημα έχουν και αναγκαίες είναι.

«Είμαστε τράπεζα και παίρνουμε πίσω τα χρήματά μας και θα τα πάρουμε και στην περίπτωση της Ελλάδας», σημειώνει χαρακτηριστικά ο αντιπρόεδρος της ΕΤΕπ.

Αναφερόμενος στην αντιμετώπιση της κρίσης ο Βίλχελμ Μόλτερερ επισημαίνει ότι χρειάζονται και τα δύο - τόσο η εξυγίανση των δημοσιονομικών, καθώς αποκαθιστά την αξιοπιστία, όσο και η ανάπτυξη και η απασχόληση - διότι μόνον με αυτά όπως λέει, μπορεί να μειωθεί το χρέος.

Κατά την άποψή του, για να υπάρξει γρήγορα ανάπτυξη θα πρέπει η Ευρωπαϊκή Ενωση και τα μέλη της να εξαλείψουν τα εμπόδια στην εσωτερική αγορά, καθώς υπάρχουν χώρες όπου η αγορά εργασίας είναι κατά τέτοιο τρόπο ρυθμισμένη που είναι εχθρική για την ανάπτυξη και δεν προσφέρει ούτε καν θέσεις εργασίας.

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=480187

Το σκάνδαλο με τις επιδοτήσεις στο υπουργείο Ανάπτυξης

«Δεχόμασταν πιέσεις από πολιτικούς» ομολογούν υπάλληλοι στους ελεγκτές δημόσιας διοίκησης

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  06:22

«Πιέσεις από πολιτικούς για εξυπηρετήσεις επιχειρηματιών» εξομολογήθηκαν ότι δέχθηκαν υψηλόβαθμα στελέχη του υπουργείου Ανάπτυξης σε ελεγκτές της δημόσιας διοίκησης που ερευνούν το μεγάλο σκάνδαλο με τις παράνομες κοινοτικές επιδοτήσεις που αποκαλύφθηκε την περασμένη άνοιξη.

Τουλάχιστον τρία στελέχη της αρμόδιας Γενικής Διεύθυνσης Ιδιωτικών Επενδύσεων φέρεται να απέδωσαν τις παράτυπες ενέργειες σε «άνωθεν παρεμβάσεις». Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τα νέα στοιχεία που έχουν ανακύψει από την έρευνα του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, προκύπτει ότι ποσοστό μικρότερο του 10% των εξετασθέντων φακέλων δεν υποκρύπτει παράτυπες ή παράνομες πράξεις. Ακόμη παρουσιάζεται το φαινόμενο ομάδα δέκα τουλάχιστον κρατικών αξιολογητών να συγκεντρώνουν όλο τον «όγκο» των επίμαχων ελέγχων. Επιπλέον, σύμφωνα με νεώτερες πληροφορίες, στην κατοχή συνταξιούχου -ανώτερου στελέχους του υπουργείου Ανάπτυξης- εντοπίσθηκαν σημαντικά περιουσιακά στοιχεία που έχουν μπει στο μικροσκόπιο του ΣΔΟΕ.  Επίσης, έχει εντοπισθεί συμβουλευτικό γραφείο στο κέντρο της Αθήνας, που εξέδιδε μαζικά πλαστές εγγυητικές επιστολές για να ενταχθούν στους φακέλους των επίμαχων επιδοτήσεων.

Αφορμή για την έρευνα που διεξάγει ο επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Λ. Ρακιτζής,αποτέλεσε η σύλληψη, στις αρχές Μαρτίου 2012, δύο υπαλλήλων του υπουργείου Ανάπτυξης, τη στιγμή που έπαιρναν μίζα ύψους 120.000 ευρώ από τον ιδιοκτήτη ξενοδοχειακής μονάδας στην Αργολίδα, Αρη Μάρκου, προκειμένου να του χορηγηθούν τα 10 εκατ. ευρώ που αφορούσαν την εγκεκριμένη επιχορήγησή του. Δύο μήνες αργότερα, συνελήφθησαν άλλοι δύο υπάλληλοι της ίδιας κρατικής υπηρεσίας που έπαιρναν «μίζα» 10.000 ευρώ, από ξενοδόχο του Ηρακλείου.

Μετά τη σύλληψη των επίορκων υπαλλήλων, ξεκίνησε έρευνα στην αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Ανάπτυξης για την έγκριση κοινοτικών επιδοτήσεων, που απασχολεί συνολικά περί τους 70 υπαλλήλους. Ωστόσο ο έλεγχος επεκτείνεται και σε άλλους, τουλάχιστον 200, κρατικούς υπαλλήλους που χρησιμοποιήθηκαν ως αξιολογητές των φακέλων. Συνολικά ελέγχθηκαν περίπου 3.500 φάκελοι εγκεκριμένων χρηματοδοτήσεων επιχειρήσεων αλλά και άλλοι 1.500 περίπου, που αφορούν απορριφθείσες αιτήσεις.

Το μοναδικό εύρημα των ελέγχων που είχε γνωστοποιηθεί μέχρι τώρα ήταν ο εντοπισμός τεσσάρων ανεξέλεγκτων πλαστών εγγυητικών επιστολών τραπεζών, ύψους δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ που είχαν ενταχθεί στους φακέλους. Σε πρόσφατο συνέδριο για θέματα ασφαλείας, ο κ. Αθανάσιος Σμυρνής, αναπληρωτής διευθυντής του γραφείου του υφυπουργού Ανάπτυξης κ. Νότη Μηταράκη, επεσήμανε ότι «εντοπίστηκε συμβουλευτικό γραφείο στο κέντρο της Αθήνας που φρόντιζε για την έκδοση πλαστών εγγυητικών επιστολών που γίνονταν δεκτές σε συνεννόηση με επίορκους υπαλλήλους του υπουργείου».

Ομως τα περαιτέρω ευρήματα των ερευνητών της υπόθεσης είναι εντυπωσιακά:

Σύμφωνα με πληροφορίες, στελέχη της Γενικής Διεύθυνσης Ιδιωτικών Επενδύσεων ανέφεραν ότι «ορισμένοι φάκελοι έγιναν δεκτοί ύστερα από το έντονο ενδιαφέρον που εκδήλωσαν υπουργοί και πιέσεις που δέχθηκαν από προϊσταμένους τους». Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, οι ίδιοι υπάλληλοι επιφυλάχθηκαν να καταθέσουν ενόρκως για αυτές τις παρεμβάσεις.

Ενα άλλο εξαιρετικά ενδιαφέρον στοιχείο που προέκυψε είναι ότι, ενώ ο νόμος επιβάλει εντός τριών μηνών να ελέγχονται οι συγκεκριμένοι φάκελοι για χρηματοδότηση των ιδιωτικών επενδύσεων, μόνο ένα ποσοστό 10% είχε κριθεί το προαναφερόμενο χρονικό διάστημα. Για τους υπόλοιπους εφαρμόζονταν παρελκυστικές τακτικές και υπήρχαν χιλιάδες αιτήματα που εξετάζονταν και μετά από ένα ή δύο χρόνια. Κάτι που δείχνει στους ελεγκτές ότι «υπήρχε παρασκήνιο παράνομων συναλλαγών και κάποιοι ζητούσαν στην πορεία... γρηγορόσημο ή μερίδιο από τα κέρδη, όπως συνέβη στην περίπτωση του ξενοδόχου από το Ναύπλιο».

Ενα δεύτερο κρίσιμο συμπέρασμα είναι ότι ενώ ο νόμος επέβαλε όλοι οι φάκελοι να κρίνονται κατά χρονική σειρά κατάθεσης του αιτήματος, σε τουλάχιστον 10% των ελεγχθέντων μέχρι σήμερα περιπτώσεων, αυτό δεν τηρείτο. Ετσι παρουσιαζόταν το φαινόμενο ένας φάκελος που κατατέθηκε στα τέλη του 2007 να ελεγχθεί πολύ αργότερα από ένα άλλο αίτημα επιχορήγησης που είχε διατυπωθεί σε μεταγενέστερο χρόνο.

Επιπλέον από τους ελεγκτές της Δημόσιας Διοίκησης προέκυψε ότι υπήρξαν τουλάχιστον δέκα αξιολογητές που είχαν εξετάσει τα τελευταία χρόνια μέχρι και 100 φακέλους ο καθένας, ενώ υπήρχαν άλλοι που είχαν διερευνήσει τρεις έως τέσσερις. Κανονικά, με βάση τον αριθμό των υποθέσεων και του αριθμού αξιολογητών, ο κάθε ένας από αυτούς θα έπρεπε, κατά μέσο όρο, να ερευνά 20-30 φακέλους. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρουν κρατικοί λειτουργοί που παρακολουθούν τις έρευνες «έχουμε την εικόνα ότι αυτή η ανισομέρεια και ανισοκατανομή των φακέλων σε αξιολογητές, δεν σχετίζεται με φιλότιμους και εργασιομανείς ή αντίστοιχα... τεμπέληδες αξιολογητές. Είναι φανερό ότι κάποιοι τύχαιναν της προτίμησης του κυκλώματος και ανελάμβαναν την ύποπτη δουλειά».

Με βάση αυτά τα δεδομένα, οι ελεγκτές του κ. Ρακιντζή έχουν αποκτήσει μια επαρκή εικόνα των σκανδαλωδών ενεργειών στο υπουργείο Ανάπτυξης και έχουν συντάξει μία «κόκκινη» λίστα υπόπτων κρατικών υπαλλήλων αλλά και επενδύσεων για τις οποίες είναι εμφανές ότι υπήρξε λαθροχειρία και παράνομη συναλλαγή.

Σύμφωνα με πληροφορίες, έχει ήδη αρχίσει ο έλεγχος «πόθεν έσχες» και των τραπεζικών λογαριασμών όλων των εν ενεργεία στελεχών, στη συγκεκριμένη υπηρεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, από την Επιτροπή για το Ξέπλυμα Χρήματος υπό τον εισαγγελέα κ. Παναγιώτη Νικολούδη, ενώ έρευνα για συνταξιούχους υπαλλήλους της ίδιας υπηρεσίας πραγματοποιείται από τον ΣΔΟΕ.

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=480809

Μαζάουερ: Η κρίση δεν είναι ελληνική, είναι υποταγή της ΕΕ στις αγορές

Οι έλληνες πολιτικοί αδυνατούν να δώσουν νέα δυναμική, λέει ο ιστορικός

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  07:16

Ο βρετανός ιστορικός, ειδικός της Ελλάδας και των Βαλκανίων, Μαρκ Μαζάουερ -φωτ.αρχείου [ΧΑΡΗΣ ΑΚΡΙΒΙΑΔΗΣ]

«Η παρούσα κρίση είναι η μεγαλύτερη  από την εποχή της μεταπολίτευσης, καθώς κρίνει και δοκιμάζει τους θεσμούς που επιτεύχθηκαν σε αυτή την χώρα μετά την δικτατορία. Η πρόκληση αφορά όλο το πολιτικό σύστημα και στο κατά πόσον αυτό  μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της εποχής», τόνισε συμπερασματικά ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ  στην ομιλία του το βράδυ της Τρίτης 23 Οκτωβρίου μιλώντας στο Μέγαρον Μουσικής μπροστά σε δυο (!) γεμάτα αμφιθέατρα και πολύ κόσμο στο φουαγιέ.

Ο ιστορικός Μαζάουερ βρέθηκε στην Αθήνα καλεσμένος της Εταιρείας Συγγραφέων για να τιμηθεί με το ετήσιο βραβείο «Διδώ Σωτηρίου» που απονέμεται σε ξένο ή Έλληνα συγγραφέα που με τη γραφή του αναδεικνύει την επικοινωνία των λαών και των πολιτισμών μέσα από την πολιτισμική διαφορετικότητα. Ο πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων κ. Αλέξης Ζήρας προσφώνησε τον τιμώμενο λέγοντας ότι η βράβευση του Μαζάουερ γίνεται σε μια καίρια στιγμή της Ευρώπης όπου αλλάζουν οι χάρτες των κοινωνιών και των εθνών.

Στην ομιλία του με θέμα ««Το όραμα του Σπινέλι: η Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή κρίση» ο Μαρκ Μαζάουερ τόνισε εξ αρχής ότι η κρίση στην Ελλάδα μπορεί να γίνει κατανοητή μόνον ως μια πτυχή της ευρωπαϊκής κρίσης. Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή αναφέρθηκε στην πρόταση Σπινέλι, ο οποίος παρεμβαίνοντας μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο  με το μανιφέστο του Βεντοτένε προσπάθησε να δώσει μια απάντηση στη χρεωκοπία της Κοινωνίας των Εθνών και στον φασισμό προτείνοντας μια διαφορετική ενωμένη, ομοσπονδιακή Ευρώπη. Για τον Σπινέλι η Ενωμένη Ευρώπη θα ήταν ένα εργαλείο αναδιανομής του πλούτου, για έναν κόσμο (όχι σοσιαλιστικό) κατά της ανισότητας που θα έθετε όρια και θα διαχειρίζονταν προς όφελός του τις αγορές. Ο κόσμος αυτός που ονειρευόταν ο Σπινέλι τελείωσε όταν επικράτησε η διεθνοποίηση του κεφαλαίου. Κατά τον Μαρκ Μαζάουερ η απελευθέρωση της κίνησης των κεφαλαίων ευθύνεται για τη σημερινή κρίση. Το Μάαστριχτ επιτάχυνε τις εμπορικές ροές, περιθωριοποίησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και παγίδευσε τα εθνικά νομοθετικά σώματα.  Το σύστημα έγινε χαλαρό, όλα σχεδόν τα κράτη παρέβησαν τους κανόνες και παράλληλα η εξουσία διολίσθησε εκτός Ε.Ε. στους τραπεζίτες και τους οίκους αξιολόγησης. Υπάρχουν ακόμα, είπε, σκοτεινά σημεία για την εποχή που η Ελλάδα μπήκε στην ευρωζώνη. Οι αγορές έγιναν τελικά ένα καζίνο -αν και τα καζίνο είναι καλύτερα ρυθμισμένα.  Αποτέλεσμα το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα να ευημερεί, αλλά όχι και οι ευρωπαϊκοί λαοί.

Σχετικά με τη σημερινή ελληνική κρίση, ο ιστορικός Μαζάουερ είπε ότι δεν έχει βαθιές ρίζες και επιπλέον οι εξηγήσεις που δίνονται δεν είναι πειστικές. Η κρίση δεν είναι ηθική. Και παλιότερα υπήρχε διαφθορά. Δεν είναι ιστορική γιατί αν δει  κανείς τη μεταπολίτευση θα διαγνώσει ότι ήταν ένας θρίαμβος, μια επιτυχία για την ελληνική κοινωνία. Όλοι οι δείκτες ήταν καλοί. Για παράδειγμα ο δημόσιος τομέας είχε μόνον 120.000 υπαλλήλους και λειτουργούσε. Τη δεκαετία του ΄80 φτιάχτηκε ένα κοινωνικό κράτος όταν στην Ευρώπη άρχισαν οι περικοπές και είχε αρχίσει η έλευση του νεοσυντηρητισμού. Η Ευρώπη ζούσε την εποχή του 2004 μέσα στην ευδαιμονία. Πολλοί έλεγαν ότι το ευρωπαϊκό όνειρο έχει αντικαταστήσει το ανάλογο αμερικάνικο. Λίγο μετά αυτό ανατράπηκε, η οικονομική κατάσταση της νότιας Ευρώπης επιδεινώθηκε και άρχισε η λιτότητα.

Σήμερα ο Μαρκ Μαζάουερ σημείωσε ότι υπάρχουν τρεις δρόμοι. Πρώτον. Η  παραίτηση από το χρέος, κάτι που κάποια στιγμή είχε προτείνει ο Στίγκλιτς. Πιστεύει ότι αυτή η λύση θα οδηγήσει σε μεγάλη φτώχεια. Δεύτερον. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για ένα λαϊκό ευρωπαϊκό μέτωπο, για μια άλλη εξουσία. Κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο γιατί δεν βλέπει κανένα ευρωπαϊκό λαό να θέλει να σώσει την Ελλάδα. Τρίτον. Να συνεχιστεί η λιτότητα. Αν και υπάρχει κατανόηση εκ μέρους της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, μέχρι στιγμής, η πρόταση αυτή δεν έχει μέλλον, δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Ο Μαζάουερ διαπιστώνει ότι οι πολιτικοί είναι ανίκανοι να δουν την έξοδο από την κρίση με τρόπο μη κομματικό. Η πολιτική τάξη στην Ελλάδα δεν θέλει να αναλάβει τις ευθύνες της. Αντίθετα ακούσαμε, λέει ο Μαζάουερ,  ότι « μαζί τα φάγαμε», κάτι πολύ προσβλητικό. Δεν τα φάγαμε μαζί, κάποιοι έφαγαν πάρα πολλά, κάποιοι καθόλου. Η φράση αυτή ήταν μια υπεκφυγή της πολιτικής ελίτ να αναλάβει τις ευθύνες της. Δεν μπορεί πια να καθοδηγήσει την κοινωνία. Κατηγορεί τους άλλους, χωρίς η ίδια να κάνει τίποτα.

Οι πολιτικοί πρέπει να αποδεχθούν ότι χρειάζεται μια νέα πορεία , να αποφύγουν τις κορώνες και να συνεργαστούν για μια νέα πολιτική. Υπάρχει μια ρητορεία από αριστερά και δεξιά που εμποδίζει τις πολιτικές πρωτοβουλίες. Χρειάζεται ένας κυβερνητικός πλουραλιστικός πολιτικός συνασπισμός που να οδηγήσει τη χώρα μπροστά. Στις ερωτήσεις που έγιναν από το κοινό τόνισε ότι οι έλληνες πρέπει να εκμεταλλευθούν όσα κατακτήσανε από τη μεταπολίτευση και μετά, να στεριώσουν τους δημοκρατικούς θεσμούς, να μπουν σε  μια νέα φάση πιο δυναμική και με ουσιαστικό λόγο. Να μην περιμένουν τα πάντα απέξω, να πάρουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες ανόρθωσης της κοινωνίας.  Όσο  για τη βία και την άνοδο της Χρυσής Αυγής τόνισε ότι σήμερα στην Ελλάδα η διαχωριστική γραμμή δεν είναι ανάμεσα σε έγχρωμους και λευκούς αλλά ανάμεσα σε αυτούς που είναι κάτω των 25 ετών και τους υπόλοιπους  που είναι άνω των 25.

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=480813

«Ραντεβού» μετά το Μνημόνιο δίνουν οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ

Μεγάλη απόσταση Κουμουνδούρου - Αριστερού Ρεύματος για τη φυσιογνωμία του υπό διαμόρφωση κόμματος

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  17:09

Μεγάλες είναι οι διαφορές των κκ. Τσίπρα και Λαφαζάνη σε ό,τι αφορά την ταυτότητα και τη στρατηγική του υπό διαμόρφωση ενιαίου κόμματος

Ραντεβού για τις επόμενες εβδομάδες και με το βλέμμα στραμμένο στις εξελίξεις που σχετίζονται με την χρηματοδότηση της Ελλάδας, την ψήφιση των μέτρων και τις συνολικότερες αποφάσεις για το μέλλον της Ευρώπης, έδωσαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο οι κυρίαρχες δυνάμεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην πραγματικότητα, η συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΝ αποτέλεσε ένα ακόμη «επεισόδιο» στην εσωτερική συζήτηση και διαμάχη των συνιστωσών, περί της ταυτότητας και της στρατηγικής του υπό διαμόρφωση ενιαίου κόμματος, που ο κ. Αλ. Τσίπρας φιλοδοξεί να παρουσιάσει στα μέσα της ερχόμενης Ανοιξης.

Παρά το γεγονός ότι για ακόμη φορά δεν κλιμακώθηκαν εντάσεις και δεν εκδηλώθηκαν αντιπαραθέσεις, κατέστη σαφές ότι αλλού «κοιτούν» οι ομάδες στελεχών που συντάσσονται με το Αριστερό Ρεύμα και τον κ. Π. Λαφαζάνη και αλλού εκείνοι που έχουν πλαισιώσει τον κ. Τσίπρα.

Για τους μεν, που κατέθεσαν και δική τους πρόταση (όχι «αντιεισήγηση» όπως διευκριζόταν) για την διακήρυξη του νέου κόμματος, η Ευρώπη δεν συνιστά αυτοσκοπό, κατά τη γνώμη τους δεν σώζεται και δεν μεταρρυθμίζεται, παρά μόνο ανατρέπεται εκ θεμελίων και επαναπροσδιορίζεται. Για τους δε, η μάχη πρέπει να δοθεί εντός Ευρώπης, ώστε να αποκρουστεί ο νεοφιλελευθερισμός και η Γερμανική ηγεμονία.

Φανερό το χάσμα

Το κείμενο του Αριστερού Ρεύματος, το οποίο τέθηκε σε ψηφοφορία και μειοψήφισε, περιλαμβάνει αρκετά σαφείς τοποθετήσεις, που χαρακτηρίζουν παραδοσιακές θέσεις στελεχών όπως ο κ. Λαφαζάνης και είναι ενδεικτικές του χάσματος που υπάρχει με την ηγεσία και πιθανόν να αποδειχθεί καθοριστική παράμετρος για τις επικείμενες εξελίξεις.

Π.χ. σημειώνεται μεταξύ των άλλων στο κείμενο που κατέθεσε το Ρεύμα, ότι «εμμένει στις θέσεις τις οποίες πολλές φορές έχει διατυπώσει στα συλλογικά όργανα του κόμματος σε σχέση με την διέξοδο από την κρίση και ειδικότερα σε σχέση με το χρέος, την ευρωζώνη και συνολικότερα την Ε.Ε» και πως πάντως «το Αριστερό Ρεύμα, παρά τις διαφορές, σέβεται τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν επιλέγει την έξοδο από την ευρωζώνη», ένας υπαινιγμός σαφής για το ενδεχόμενο να αποχωρήσει η χώρα από το ευρώ.

«Ακύρωση μνημονίου σημαίνει διακοπή χρηματοδότησης»

Παρά ταύτα, στις θέσεις του υπάρχει μία ρητή αναφορά στο ότι «η ακύρωση σε κάθε περίπτωση των μνημονίων από πλευράς μιας κυβέρνησης της Αριστεράς όσο και η εφαρμογή ενός νέου αντιμνημονιακού προοδευτικού προγράμματος αλλά και η ανυποχώρητη προσπάθεια για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, ενδεχομένως να επιφέρουν την αναστολή ή και διακοπή της τροϊκανής χρηματοδότησης», - κάτι που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητεί ή σε κάθε περίπτωση δεν υιοθετεί.

Προστίθεται δε στην ίδια θέση ότι «σε μια τέτοια περίπτωση η συνέχιση της εφαρμογής του αντιμνημονιακού προοδευτικού προγράμματος μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, θα συνεπιφέρει μοιραία τη σφοδρή άμεση σύγκρουση με τους ιδιώτες και τους θεσμικούςπιστωτές και τους μηχανισμούς της ευρωζώνης».

Υπό αυτήν την έννοια, το Αριστερό Ρεύμα κατέδειξε ότι κινείται με διαφορετικό γνώμονα από εκείνον τον κ. Τσίπρα, ο οποίος προσδοκά και σχεδιάζει την δημιουργία μία μεγάλης δημοκρατικής παράταξης της Αριστεράς, εντός όμως ευρωπαϊκού πλαισίου.

«Η Ευρώπη δεν μεταρρυθμίζεται, μόνο ανατρέπεται»

Όπως επισημαίνεται στην διακήρυξη του Ρεύματος, «η Ε.Ε. ως ιδιαίτερα προωθημένη υπερεθνική, υπό την Γερμανική ηγεμονία, συμμαχία των κυρίαρχων πολιτικών ελίτ και μερίδων του κεφαλαίου, δεσμευμένη θεσμικά και ουσιαστικά στον επιθετικό νεοφιλελευθερισμό και τη συντονισμένη εξουθένωση της εργατικής τάξης κάθε ευρωπαϊκής χώρας, δεν μεταρρυθμίζεται ούτε «επαναθεμελιώνεται» αλλά μόνο ανατρέπεται, στην προοπτική μιας νέας προοδευτικής και σοσιαλιστικής Ευρώπης».

Επιπλέον επισημαίνεται δε πως «η αναγκαία ανατροπή της Ε.Ε. δεν μπορεί να προκύψει ταυτόχρονα στην ΕΕ ως σύνολο αλλά θα προέλθει από την ικανότητα και δυνατότητα μια χώρας ή ομάδας χωρών να σπάσουν το φαύλο κύκλο και να ανοίξουν προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους σε σύγκρουση με την ευρωζώνη και την Ε.Ε», κάτι που επίσης αντίκεται στην ουσία με τα όσα σχεδιάζει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

«Ευρωπαϊκή η μοίρα της χώρας», λέει η ηγεσία

Οι διαφοροποιήσεις στα παραπάνω σημεία, σε σχέση με το κείμενο που κατατέθηκε κεντρικά από την Κουμουνδούρου ως σχέδιο διακήρυξης, είναι θεμελιώδεις.

Στο κείμενο που τελικά πλειοψήφησε, με ελάχιστες και μάλλον ασήμαντες τροποποιήσεις, σημειώνεται ότι:

«Η μοίρα της Ελλάδας είναι συνυφασμένη με την μοίρα της Ευρώπης γιατί ο νεοφιλελευθερισμός κυριαρχεί σήμερα παντού, γιατί η πολιτική του κεφαλαίου, σήμερα υπό γερμανική ηγεμονία στην κλίμακα ολόκληρης της Ευρώπης, θίγει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και ενοποιεί υπό την κυριαρχία του όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, γιατί το αίτημα και η προοπτική της νίκης εναντίον του έχει αρχίσει να συνεγείρει τις συνειδήσεις παντού. Σε αυτή τη βάση, η δική μας Ευρώπη βρίσκεται στον αντίποδα της Ευρώπης του νεοφιλελευθερισμού, του ιμπεριαλισμού και του εντεινόμενου αυταρχισμού. Δίκη μας Ευρώπη είναι η Ευρώπη των λαών, η Ευρώπη των επαναστάσεων, η Ευρώπη του κοινωνικού κράτους, η Ευρώπη της επιστημονικής επανάστασης, η Ευρώπη του Διαφωτισμού και της ριζοσπαστικής κριτικής του».

Εν ολίγοις, σε αντίθεση με το Ρεύμα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αφήνει περιθώρια για μία πορεία της χώρας εκτός ευρώ και ΕΕ.

Επιπλέον, η Κουμουνδούρου «βλέπει» τον αντιμνημονιακό της αγώνα, ενταγμένο σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο και δίκτυο, κάτι που το Αριστερό Ρεύμα , δεν συμμερίζεται.  «Στόχος μας είναι ο σοσιαλισμός στην κλίμακα της Ευρώπης. Στόχος μας είναι ο σοσιαλισμός του 21^ου αιώνα, υπό τον 'νόμο', βέβαια, της άνισης αναπτύξης των κοινωνικών, πολιτικών και ιδεολογικών συνθηκών, υπό τον 'νόμο' της άνισης ωρίμανσης των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων που καθορίζουν την ανάγκη συνδυασμού της πάλης σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο», υπογραμμίζεται στο κείμενο που εν τέλει πλειοψήφησε και το οποίο το Αριστερό Ρεύμα σημείωσε ότι το σέβεται.

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=480564

H Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ μίλησε στο maga.gr

Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ είναι Ελληνίδα βυζαντινολόγος, ιστορικός και ακαδημαϊκός. Είναι η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος του Πανεπιστημίου 1 – Πάνθεον της Σορβόνης στην 700 ετών ιστορία του, και η πρώτη γυναίκα Πρύτανης της Ακαδημίας των Παρισίων και Καγκελάριος των Πανεπιστημίων των Παρισίων. Έχει επίσης διατελέσει Πρόεδρος του Κέντρου George Pompidou και Πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Ευρώπης.

Έχουμε την εξαιρετική τιμή να φιλοξενούμε μια αποκλειστική συνέντευξη για τοmaga.gr.

Οι Γάλλοι μου λένε “έχετε ένα μοτέρ τέλειο, αλλά με ένα σασί…” Ευτυχώς που το μοτέρ κάτι κάνει ακόμα στα 86 μου χρόνια.
Είστε ένα σπουδαίο παράδειγμα Ελληνίδας που τα κατάφερε μακριά από την Ελλάδα. Λέγεται ότι οι Έλληνες επιστήμονες διαπρέπουν στο εξωτερικό ενώ δυσκολεύονται εντός των συνόρων.

Αυτό είναι ψέμα. Οι Έλληνες επιστήμονες διαπρέπουν στο εξωτερικό όσο και οι υπόλοιποι, γιατί μπαίνουν σε ένα κύκλωμα το οποίο διαθέτει όλα τα νέα τεχνικά μέσα. Με καθηγητάδες που τους σέβονται και δεν τους δίνουν μόνο ένα βιβλίο να διαβάσουν. Διαπρέπουν όπως και όλα τα άλλα παιδιά.

Μην ξεχνάτε ότι άλλοι λαοί έχουν κατακτήσει περισσότερα βραβεία από εμάς. Δεν μιλώ για βραβεία λογοτεχνίας, μιλώ για βραβεία επιστημονικά. Εμείς, για παράδειγμα, δεν έχουμε κανένα επιστημονικό βραβείο Νόμπελ.


Λέμε συχνά ότι η “πατρίδα τρώει τα παιδιά της”, ισχύει αυτό;

Όχι αυτό δεν ισχύει. Πρέπει να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Ελλάδα έχει μία ιστορία τέτοια που επιβάλλει στους Ελληνες να είναι ναι μεν απόγονοι των ένδοξων αρχαίων, αλλά και να παραδειγματίζονται από αυτούς. Εμείς όμως, το μόνο που επιδιώκουμε είναι να είμαστε “απόγονοι” και αυτό μας αρκεί.

Δεν ρωτήσαμε ποτέ ποιός έδωσε τον ηλεκτρισμό… Δεν μπορώ να πω ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της, απλώς η Ελλάδα είναι ένας μικρός τόπος, που με δυσκολία προσπαθεί να ορθοποδήσει, άρα και τα παιδιά της μαζί.



Σκεφτήκατε ποτέ να επιστρέψετε και να εργαστείτε στην Ελλάδα;

δεν θα ήμουν ούτε βοηθός πανεπιστημίου στην Ελλάδα

Ποτέ. Στο Παρίσι έχω την οικογένειά μου. Εκεί βρίσκεται όλη μου η σταδιοδρομία. Εξάλλου με τη γλώσσα που έχω και με τις αλήθειες που θέλω να λέω – και δεν μπορώ παρά να τις λέω -, δεν θα ήμουν ούτε βοηθός πανεπιστημίου στην Ελλάδα. Αν έλεγα π.χ. ότι είναι σκάνδαλο να έχουν ένα και μόνο σύγγραμμα οι φοιτητές, ποιός καθηγητής του οποίου θα είναι αυτό το σύγγραμμα, θα με ψήφιζε για να γίνω κάτι; Κανένας.

Για αυτό λέω ότι οι Έλληνες όταν βγαίνουν έξω γίνονται πραγματικά καλοί επιστήμονες. Εκεί βρίσκονται σε ένα χώρο ο οποίος είναι πρόσφορος για την επιστήμη και για την έρευνα. Εδώ δεν είναι.

Κάποτε υπήρξα πρόεδρος της επιτροπής Ηθικής για τις Επιστήμες. Με ρωτούσαν οι Έλληνες δημοσιογράφοι, “μα γιατί κυρία Αρβελέρ δεν υπάρχει εδώ μία επιτροπή τέτοιου είδους;” και τους απαντούσα “υπάρχει επιστήμη;” – πρώτον -, μετά σταματάω και λέω “υπάρχει ηθική;”. Μπορεί να μην είναι αλήθεια, αλλά ήταν μία ατάκα σε δημοσιογράφους οι οποίοι με ενοχλούσαν.


Οι Έλληνες θεωρούν ότι πρέπει οπωσδήποτε τα παιδιά τους να πάρουν ένα πτυχίο. Ίσως έχετε ενημερωθεί ότι προτάθηκε πρόσφατα να αποτελεί και αυτό ακόμη το πτυχίο τεκμήριο για την εφορία. Από την άλλη βλέπουμε ότι οι πτυχιούχοι καταλήγουν άνεργοι.



αν αρχίσουν τα παιδιά και απεμπολούν τις επιθυμίες τους, θα γίνουν βλάκες
Αυτή η κατάσταση που περιγράφετε δεν είναι καινούρια. Στο τέλος του 19ου αιώνα ο Άμποτ, ο οποίος ήταν φίλος της Ελλάδας, έγραψε ότι οι Έλληνες έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό σε σπουδαγμένους ανθρώπους που σπάνε χαλίκια στους δρόμους. Αυτό λοιπόν είναι παλιό φαινόμενο και ίσως φανερώνει αυτή την προσήλωση του Έλληνα στο καλύτερο, το οποίο είναι εφικτό μέσα από τη γνώση.

Αν μας μένει κάτι από την αρχαιότητα, είναι αυτή η προσκόλληση στο “γιατί” και στο να απαντάμε σε αυτό το “γιατί”. Αυτό αποτελεί την βάση για την προώθηση μίας γνώσης, επιστημονικής και όχι μόνο. Επομένως, είναι η καθημερινότητά μας. Ωστόσο το πανεπιστήμιο δεν δίνει επαγγελματικά εφόδια για να μπορέσουν αυτοί οι οποίοι έχουν τελειώσει τις σπουδές τους να τύχουν της ανάλογης επαγγελματικής αποκατάστασης. Για αυτό δεν θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη βλακεία από το να παίρνουν φόρους από αυτούς τους ανθρώπους.

Ήμουν στο πανεπιστήμιο την εποχή που εισάγονταν 30 κορίτσια και 60 αγόρια, στο φιλολογικό ή στο αρχαιολογικό τμήμα, καθώς δεν υπήρχαν και άλλα. Στο φιλολογικό πήγαιναν όσοι ήθελαν να δουλέψουν κτλ. Στο αρχαιολογικό είχαμε φτάσει πολλοί λίγοι, καμιά εικοσαριά, και εκεί υπήρχαν όλα τα μεγάλα ονόματα. Όσοι ήταν γόνοι επιφανών αθηναϊκών οικογενειών ήταν στο αρχαιολογικό τμήμα, όπου ήμουν και εγώ. Λοιπόν, μου λέει μία μέρα ένας καθηγητής μου, ο μεγάλος αρχαιολόγος Οικονόμου, “βρε Γλύκατζη όλες ετούτες εδώ δεν έχουν ανάγκη να δουλέψουν. Αρχαιολόγος δεν μπορείς να γίνεις μέσα στις λάσπες, δεν πήγες στο φιλολογικό για να διδάξεις, τι θα απογίνεις;” Και απαντώ “κύριε καθηγητά, εγώ στη ζωή μου θα κάνω αυτό που θέλω να κάνω και για να επιβιώσω θα πουλώ λεμόνια στους δρόμους της Αθήνας”.

Στα παιδιά δεν μπορείς να πεις τίποτα άλλο από το να κάνουν αυτό που θέλουν, γιατί αν αρχίσουν και απεμπολούν τις επιθυμίες τους, το τι θέλουν να κάνουν από τα είκοσί τους χρόνια τους, θα γίνουν βλάκες και όλα τα -άκες που λένε στην Ελλάδα.



Πάνω σε αυτό που λέτε, έχετε δηλώσει ότι “όταν είσαι είκοσι χρονών τα βλέπεις όλα στραβά, γιατί αν τα δεις ίσια δεν θα έχεις κάτι να φτιάξεις”.



το να κάνεις κάτι με διαφορετικό τρόπο αποτελεί ένα προνόμιο
Αν είσαι νέος και δεν έχεις τίποτα να αλλάξεις, τότε τι θα συμβεί;

Μου λένε για παράδειγμα για τη ζωγραφική, ότι “αυτός είναι μεγάλος ζωγράφος και ζωγραφίζει ωραία πράγματα όπως ακριβώς τα κάνει η ίδια η φύση”. Εγώ λέω όχι! Αυτός είναι μικρός ζωγράφος, γιατί από τη στιγμή που υπάρχει η φωτογραφία δεν έχουμε πια ανάγκη από έναν ζωγράφο που μιμείται τη φύση. Πρέπει και η τέχνη να πηγαίνει κάπου αλλού. Πάντα κάπου αλλού. Και αυτό το “κάπου αλλού” ισχύει και για τη γνώση και για τον τρόπο ζωής και για όλα.

Λοιπόν, αν δεν είσαι έτοιμος να πας κάπου αλλού, τότε έχεις γεράσει. Αυτό το “αλλού” είναι που οι νέοι δεν πρέπει να ξεχάσουν ποτέ, και όταν λέω το “αλλού” δεν το λέω μόνο τοπικά και γεωγραφικά. Το να κάνεις κάτι με διαφορετικό τρόπο αποτελεί ένα προνόμιο, ένα νεανικό προνόμιο, και αυτό δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνούν οι νέοι.


1984, Παρίσι 1 - Σορβόνη


Eίχαμε πρόσφατα την τύχη να φιλοξενήσουμε στο maga.gr μια συνέντευξη με τον διάσημο σκηνοθέτη Amos Gitai, ο οποίος είχε συνυπογράψει με άλλες διεθνείς προσωπικότητες τη δημόσια επιστολή “Είμαστε όλοι Έλληνες Εβραίοι”, που σκοπό είχε να καταδείξει το φαινόμενο του ρατσισμού στην Ελλάδα. Πώς νιώθετε εσείς;



αν είσαι ρατσιστής, έχεις χάσει την πρώτη ταυτότητά σου, την ανθρώπινη
Τον Μάη του ’68 που έγιναν οι μεγάλες αναστατώσεις στα πανεπιστήμια ήμουν καθηγήτρια. Περισσότερα από 45.000 παιδιά διαδήλωναν με το σύνθημα “Είμαστε όλοι Γερμανοί Εβραίοι”, γιατί είχε ειπωθεί για τον Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, “αυτός δεν είναι Γάλλος, είναι Εβραίος και Γερμανός”. Ξέρετε, δεν υπάρχει μόνο Ελληνική ταυτότητα. Υπάρχει πρώτα η πανανθρώπινη ταυτότητα και μετά έρχεται η εθνική ταυτότητα.

Αυτή την πανανθρώπινη ταυτότητα οι Έλληνες δεν μπορούν ακόμη να την αντιληφθούν. Δεν θέλω να πω ότι ποτέ δεν θα θελήσουν να την δουν, αλλά δεν θέλουν να την δουν ακόμη. Τι είσαι; Είσαι άνθρωπος; Γιατί αν είσαι ρατσιστής, έχεις χάσει την πρώτη ταυτότητά σου, την ανθρώπινη!

Φαίνεται ότι ακόμη είμαστε όλοι εναντίον της παγκοσμιοποίησης. Κι όμως, η παγκοσμιοποίηση έχει και ένα καλό, ότι δεν υπάρχει πια “ξένος”. Όταν συζούμε μέσα στο παγκόσμιο χωριό, είμαστε όλοι το ίδιο. Η παγκοσμιοποίηση σε κάνει να μην είσαι ρατσιστής, γιατί αν είσαι ρατσιστής δεν ανήκεις στο παγκόσμιο χωριό.

Έχετε μελετήσει όσο ελάχιστοι το Βυζάντιο, ένα μοντέλο πολυπολιτισμικότητας. Σας ενοχλεί που η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα φαίνεται να χρησιμοποιεί την Ελληνικότητα για να γίνει δημοφιλής;



να φτάνει μια οργάνωση να ξηλώνει πάγκους και να διώχνει κουλουρτζήδες, αυτά είναι αστεία πράγματα
Το Βυζάντιο ήταν πολυεθνικό όπως όλες οι αυτοκρατορίες. Δεν υπάρχει αυτοκρατορία που να μην υπήρξε πολυεθνική. Αυτό είναι κανόνας και πραγματικότητα. Άλλο Βυζάντιο και άλλο Ελλαδίτσα. Η “Ελληνικότητα” είναι όρος που πρώτος νομίζω ότι χρησιμοποίησε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος στον διάλογό του με τον Σεφέρη. Τι θα πει ελληνικότητα;

Η Ελληνοσύνη κατά κάποιον τρόπο είναι μία απάντηση στην Ρωμιοσύνη. Δηλαδή, η Ρωμιοσύνη αποτελεί Βυζαντινή συνέχεια, στην οποία όλη η παράδοση, είτε αναφερόμαστε στην ορθοδοξία είτε στην ελληνογλωσσία, είτε ακόμη ακόμη στις παροιμίες και στα τραγούδια κτλ. έχουν συγκεκριμένη καταβολή. Εμείς αφήσαμε το Ρωμιός και πήραμε το Έλλην, γιατί η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν απελευθέρωσε την κοιτίδα του γένους, την Πόλη. Αν βγάλεις την Πόλη, η ιστορία, δεν έχει έρεισμα, συνέχεια. Οπότε κάναμε το πήδημα, βάλαμε όλο το Βυζάντιο σε μια παρένθεση και κάναμε τον Περικλή τον άμεσο πρόγονό μας.

Η Αθήνα ένα λασποχώρι 8.000 σπιτιών, γίνεται το 1830 πρωτεύουσα – γιατί δεν μπορούσαμε να πούμε πρωτεύουσα την Πόλη. Έτσι πάθαμε τη μεγάλη σχιζοφρένεια. Να πηγαίνουν τα παιδιά στο σχολείο και να μαθαίνουν Όμηρο και Αντιγόνη, – άσχετα αν κανένας δεν μπορούσε να διαβάσει Όμηρο και Αντιγόνη -, αλλά και Θουκυδίδη και Ξενοφώντα. Και από την άλλη, γυρνούσαν στο σπίτι και ακούγαν “Παναγιώτης” ο μπαμπάς, “Μαρία” η μάνα και βλέπαν και το εικονοστάσι με όλες τις εικόνες αλλά δεν ξέραν τίποτα ούτε για τον Προκόπιο, ούτε για την Άννα Κομνηνή, ούτε για την Ατταλειάτη, για τον Ζωναρά, κ.α. Από τους Βυζαντινούς δεν γνώριζαν τίποτα. Ακόμη και για τον Αγιο Βασίλειο, τον Μέγα Βασίλειο, το μόνο που μαθαίναμε ήταν τα περί της παιδείας του. Η ρήξη της Ελληνικής συνέχειας τελέστηκε από το ίδιο το κράτος.



Έχουμε κάνει λοιπόν μία μεγάλη σύγχυση των πραγμάτων, της καθημερινότητας από τη μία μεριά, της παράδοσης και της ιστορίας από την άλλη. Η ιστορία είναι αυτό που λέμε, αυτογνωσία. Η παράδοση θα έπρεπε να είναι το στοιχείο που μας στηρίζει καθημερινά.

Στην καθημερινότητά μου όμως πρέπει να έχω και υγεία, παιδεία και ασφάλεια, εξασφαλισμένα από το κράτος. Όταν το κράτος δεν καταφέρνει να μου δώσει αυτά τα τρία πράγματα τότε γίνομαι Χρυσαυγίτης. Δηλαδή η αναποτελεσματικότητα στην απάντηση των καθημερινών αιτημάτων, οδηγεί πολιτικά στα άκρα. Καταλαβαίνω ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχτεί όλη τη μιζέρια του κόσμου, αλλά να φτάνει μια οργάνωση να ξηλώνει πάγκους και να διώχνει κουλουρτζήδες, αυτά είναι αστεία πράγματα.



Ο μορφωμένος άνθρωπος μπορεί να είναι ρατσιστής; Να πηγαίνει στα άκρα;

το χειρότερο από όλα είναι η ημιμάθεια
Εκκλησία, γονείς, πολιτεία, σχολείο, όλοι σου μιλάνε για Ελληνοσύνη, χωρίς να υπάρχει καμία εξελικτική ματιά στα πράγματα.

Από αυτή τη στιγμή και πέρα, “Έλλην εγώ …ο καλύτερος”, “ξένος εσύ, έξω από εδώ, τι έχεις να κάνεις σε αυτό τον τόπο των ένδοξων ονομάτων”, ή μαύρος, ή Εβραίος, ή μασώνος, ή ομοφυλόφιλος. Όλα αυτά γίνονται ένα τώρα, είναι οι συνομωσίες, ξέρετε. Και από την άλλη μεριά “δεν έχω να μάθω κάτι γιατί γεννήθηκα μαθημένος, ως Έλληνας, πολιτισμένος”.

Σκεφτείτε τι έκαναν οι Γερμανοί. Δεν υπάρχει ομπρέλα και ανάχωμα.

Το χειρότερο από όλα είναι η ημιμάθεια. Ήθος δεν είναι μόνο η παιδεία, υπάρχει και ένα ήθος δίπλα στο έθος, το οποίο σημαίνει και τον χώρο όπου ζεις. Ο Ισοκράτης είχε πει “Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας παρά τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας”. Αλλά είπε και το άλλο που δεν μνημονεύουμε συχνά, “τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκε μηκέτι τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι”.

Δεν έχει σημασία από πού έρχεσαι, αλλά αυτό που έχεις στο μυαλό σου και το πού πηγαίνεις.



Ορισμένοι Ευρωπαίοι θεωρούν τους Γάλλους σωβινιστές.


Οι Γάλλοι αδιαφορούν. Εφόσον αδιαφορούν για τους πάντες και τα πάντα, μπορείς να τους πεις σωβινιστές, να τους πεις ό,τι θέλεις. Αλλά δεν άκουσα ποτέ στη Γαλλία κάποιον να διαμαρτυρηθεί “γιατί δεν μας αγαπάνε οι ξένοι;”.


Εσείς αντιμετωπίσατε πρόβλημα στη Γαλλία ως Ελληνίδα;


Γιατί ως Ελληνίδα; πρώτα ως γυναίκα! Μία μέρα έτρωγα με αυτόν ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος “μισθός” του κόσμου. Αρχηγός της μεγαλύτερης πολυεθνικής εταιρείας και Άγγλος. Μου λέει λοιπόν “κυρία Αρβελέρ εσείς και εγώ είμαστε οι πιο επιτυχημένοι μετανάστες στη Γαλλία”. Γυρνάω και του λέω “εσείς δεν έχετε καμία αξία”. Μου λέει “πώς;” και του απαντώ “άνδρας και σε ιδιωτική επιχείρηση, εγώ γυναίκα και σε δημόσια”.

με τον δημιουργό του maga.gr, Δρ. Δημήτρη Παπαδημητριάδη



Λέγεται ότι σας προτάθηκε κάποτε η προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Όλος ο κόσμος το λέει. Ουδέποτε συνέβη αυτό. Κάποτε ανέβηκαν στη Γαλλία Έλληνες δημοσιογράφοι και μου λένε “κυρία Αρβελέρ θα γίνετε Πρόεδρος της Δημοκρατίας;”. Και τους απαντώ “αποκλείεται”. Τότε με ρωτάνε “γιατί;”. Λέω “δεν έχω τα τυπικά προσόντα”. Μου λένε “πώς δεν έχετε τα τυπικά προσόντα; Τόσες ακαδημίες, τόσα διδακτορικά”. Λέω, “βρε παιδί μου δεν έχω κάνει το στρατιωτικό μου”.

Ήταν οι εποχές που ο Μικρούτσικος ήταν υπουργός. Μου λένε “και ο Μικρούτσικος δεν έχει κάνει στρατιωτικό”. Και τότε γυρνάω και τους λέω “μα εγώ μικρούτσικη είμαι;”.
Ουδέποτε λοιπόν μου προτάθηκε κάτι τέτοιο, αλλά το ότι το πιστεύει ο κόσμος είναι καλύτερο από το να μου είχε προταθεί. Μου αρκεί το ότι ο κόσμος θεωρεί ότι θα μπορούσε να ήταν έτσι.



Είναι σκόπιμη η πολιτικοποίηση στο Πανεπιστημίο;

Έτσι όπως γίνεται όχι. Δεν επιτρέπεται. Έπρεπε να υπάρχουν κόμματα πανεπιστημιακά, τα οποία να κάνουν συγκεκριμένες προτάσεις για το πως θέλουν να είναι το πανεπιστήμιο. Εδώ πέρα ακούς μόνο ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, κτλ. Και στη Γαλλία έχουμε πολιτικοποιημένα φοιτητικά συνδικάτα, αλλά τα συνθήματά τους είναι αμιγώς πανεπιστημιακά.



Ποια είναι η γνώμη σας για το φοιτητικό άσυλο;



θα τους συλλάβετε και θα τους περάσετε αμέσως από αυτόφωρο
Έβαλα 22 φορές την αστυνομία μέσα στo πανεπιστήμιο. Όταν εγώ έγινα πρόεδρος του πανεπιστημίου, τοιχοκόλλησα παντού ένα χαρτί ότι ήμουν υπεύθυνη για την ακεραιότητα των πραγμάτων και για την ασφάλεια των προσώπων και μόλις κάτι απο αυτά θα μπορούσε να διακυβευθεί θα καλούσα την αστυνομία.

Για παράδειγμα μία φορά όταν ήμουν Πρύτανης, μου τηλεφωνούν από το “Παρίσι 6”, το Πανεπιστήμιο των θετικών επιστημών. Μου λένε κυρία Πρύτανη, είναι στο τάδε μέρος αναρχικοί και σπάνε τους υπολογιστές. Τους λέω πείτε μου ακριβώς το μέρος και κλείστε το τηλέφωνο. Τηλεφωνώ τότε στον αρχηγό της Γαλλικής αστυνομία και του λέω θα πάτε στο τάδε μέρος και θα τους συλλάβετε. Δεν θα τους διώξετε, θα τους συλλάβετε και θα τους περάσετε αμέσως από αυτόφωρο.

Και ακούω από τη άλλη μεριά, “κυρία Αρβελέρ καλά που κρατήσατε την Ελληνική προφορά σας και έτσι ξέρουμε ότι είστε εσείς που μας το ζητάτε και όχι κάποιος άλλος και ξέρουμε ότι αύριο θα μας δώσετε και γραπτά την εντολή σας γιατί οι άνδρες μας δεν θα το έκαναν διαφορετικά”.


Την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση, πολλοί είναι εκείνοι που αισθάνονται ότι οι πνευματικοί της άνθρωποι σιωπούν.




στην Ελλάδα υπάρχει έλλειμμα φερεγγυότητας
Ποιοί είναι οι πνευματικοί άνθρωποι; Ονόματα! Όταν σε αυτό το κράτος τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, ψηφίζουν έναν νόμο για το πανεπιστήμιο, και μετά οι ίδιοι καταργούν αυτό τον νόμο. Τι συζητάμε; Τον νόμο “Διαμαντοπούλου”, τον ψηφίσαν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ας τον αφήσουν πέντε χρόνια να δουν τι θα προσφέρει και μετά ας το ξανασκεφτούν.

Αλλά όταν βγαίνουν οι ίδιοι οι καθηγητάδες πριν καν εφαρμοστεί και δηλώνουν ότι “αυτόν το νόμο θα τον κάνουμε παλιόχαρτο”, πως θέλεις τα παιδιά να αντιληφθούν κάποια πνευματικότητα. Νομίζω ότι αν εννοείτε ως πνευματικούς ανθρώπους τους πανεπιστημιακούς, αυτοί έχουν απωλέσει κάθε φερεγγυότητα στην Ελλάδα.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα. Υπάρχει έλλειμμα φερεγγυότητας. Όλοι θεωρούμε τον εαυτό μας πνευματικό.


με την Ευαγγελία Κακλειδάκη


Ακούγεται βέβαια και ένας Θεοδωράκης σποραδικά. Αλλά ακούγονται μόνο οι ίδιοι άνθρωποι.

Μα τώρα, τι να σου κάνει και ο Θεοδωράκης σήμερα. Ο Θεοδωράκης ο κακομοίρης έχει αρχίσει να λέει διάφορα… Τα έχει βάλει και με τους Εβραίους. Δεν είναι η δουλειά του. Ο Θεοδωράκης είναι να ακούς τις μουσικές του και να νιώθεις τον Ωρωπό. Δεν είναι να τον βάλεις να μιλήσει.



Ασχολείστε με το διαδίκτυο;

Πριν καιρό τα έβαλα όλα κάτω, όταν μου ζήτησε η Ευρώπη να γίνω υπεύθυνη ενός μεγάλου προγράμματος το οποίο λέγονταν “ACRINET”, με αντικείμενο τη διεπιστημονική μελέτη της ευρωπαϊκής ακριτικής παράδοσης, τόσο σε παλιότερες εποχές (στον Μεσαίωνα), όσο και στη σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία, όπως ας πούμε ο Διγενής Ακρίτας, ο οποίος είναι και Ρώσικος, και Σλάβικος, είναι και Έλληνας. Μπήκα στο διαδίκτυο για να δω τι θα μου βγάλει για αυτόν. Δεν ήταν τίποτα σωστό. Διγενής Ακρίτας, εστιατόριο, ομάδα ποδοσφαίρου… 



Λέγεται για το διαδίκτυο ότι αποτελεί τον νέο δημόσιο χώρο.

Όχι μόνο. Είναι η νέα ουτοπία. Αλλά τι να τον κάνω αυτόν τον δημόσιο χώρο όταν ο καθένας λέει ό,τι θέλει. 



Η ελευθερία της έκφρασης, το να λέει ο καθένας/μια ό,τι θέλει πρέπει να προστατεύεται;

Και η ελευθερία να λες ό,τι θέλεις εναντίον του άλλου μπορεί να απολαμβάνει προστασίας; Είναι περίεργο πράγμα. Το να πεις ό,τι θέλεις ναι, αλλά δεν θεωρώ το internet φερέγγυο.



Η εκκλησία με το κράτος θα διαχωριστούν ποτέ;

Ο Αλέξιος δήμευσε όλη την περιουσία της Αγίας Σοφιάς
Μια μέρα έτρωγα με τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και του λέω “ακούστε Μακαριότατε, είναι ευκαιρία να χωριστεί η εκκλησία από το κράτος”. Με ρωτάει “γιατί το λέτε αυτό;”. Απαντώ “το λέω γιατί έχετε σχεδόν το 1/3 της Ελλάδας ως περιουσία χωρίς να πληρώνετε όλους τους φόρους που χρειάζονται και επιπλέον παίρνετε από το κράτος τους μισθούς, παρόλες τις κηδείες και τα ευχέλαια. Αν φύγετε τώρα θα μπορείτε να πείτε στο κράτος: αυτά είναι δικά μου. Να τα πάρετε και ας χάσετε τις πέντε πεντάρες του μισθολογίου. Αν περιμένετε, όταν θα γίνει το κτηματολόγιο, δεν έχετε χαρτώα δικαιώματα. Θα γίνουν εξελειμματικές στάσεις”. Εξελειμματικές στάσεις στο Βυζάντιο ήταν αυτές οι περιουσίες οι οποίες δεν είχαν χαρτώα δικαιώματα και κληρονόμους και τις έπαιρνε το κράτος. Μου απαντάει ο Χριστόδουλος “για αυτό δεν θα γίνει ποτέ κτηματολόγιο”.


Έχω πει πολλά. Με ρωτήσαν κάποτε όταν είχε κρίση τι έκαναν οι Βυζαντινοί. Ο Αλέξιος δήμευσε όλη την περιουσία της Αγίας Σοφιάς. Αγιά Σοφιά, όχι μοναστηράκια. Και όταν οι Οθωμανοί προέλαυναν προς τη Μακεδονία και ο Μανουήλ Παλαιολόγος ήθελε να κάνει μισθοφορικό στρατό, δήμευσε τα κτήματα του Βατοπεδίου.

Αλήθεια, πώς πήρε πίσω τα κτήματα το Βατοπέδι;

από τους Τούρκους
Από τους Τούρκους βρε παιδιά. Όλη η περιουσία της εκκλησίας σώθηκε χάρις στα Βακούφια, δηλαδή χάρις στα σουλτανικά φιρμάνια που έκαναν για το Ρουμ Μιλιέτ, για τον Οικουμενικό Πατριάρχη.

Οι Τούρκοι το έκαναν αυτό για να έχουν κάποιον να διοικεί τον χριστιανικό πληθυσμό. Βγήκε ως παλιγγενεσία από την εκκλησία. Η εκκλησία καταράστηκε τον Βολταίρο, καταράστηκε τον Ρήγα. Τι συζητάμε τώρα.


Είναι έτοιμη όμως η ελληνική κοινωνία για το διαχωρισμό εκκλησίας – κράτους;

Και τι με νοιάζει; Ή προηγείσαι της κοινωνίας ή όχι. Όταν είσαι πολιτικός πρέπει να είσαι ένα βήμα μπροστά από την κοινωνία, όχι ένα βήμα πίσω. Αν ακούς αποκλειστικά την κοινωνία τότε τι δουλειά κάνεις;



Ξέρετε, ο Μητροπολίτης Πειραιώς εξέδωσε πρόσφατα αυστηρές οδηγίες σεξουαλικής συμπεριφοράς για το ποίμνιό του.


Έχω ένα γαλόνι μεγάλο τώρα, γιατί με βρίζει ο Αμβρόσιος Καλαβρύτων. Το έγραψε ο Νίκος Χατζηνικολάου, ο οποίος γράφει και ό,τι να ‘ναι βέβαια, αλλά προέρχονταν από το blog του Αμβρόσιου. Ότι δηλαδή είμαι χωρίς ήθος, κτλ. Περίμενε να απαντήσω… Λέω όχι. Ας απαντήσουν άλλοι.



Τώρα που συγκυβερνάει η τρόικα εδώ, πώς νιώθετε;

κάθε φορά λέμε εντάξει, έρχονται τα λεφτά, την επόμενη φορά δεν έχει γίνει τίποτα και ξαναρχίζουμε
Δεν κυβερνάει η Τρόικα. Όταν ζητάς λεφτά από κάποιον πρέπει να μπορέσεις να τα επιστρέψεις. Έχουν ανθρώπους τεχνοκράτες που σου λένε, αυτό και αυτό κάνε. Κάνε ό,τι θέλεις.

Δεν διοικεί η τρόικα, αλλά στην τρόικα δεν είναι βλάκες να πιστέψουν αυτά που λες.


Εγώ φοβάμαι ένα πράγμα. Η τρόικα ανεβάζει κάθε φορά τον πήχη. Από τα 11 δις πήγε τώρα στα 18 δις. Κατά τα θέσμια, οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να μας διώξουν, πρέπει να φύγουμε από μόνοι μας. Όταν ανεβάζουν τόσο τον πήχη, η έξοδος της Ελλάδας θα γίνει αυτοβούλως.

Όταν δεν θα της δώσουν άλλα χρήματα, τι θα γίνει; Ούτε μισθοί ούτε τίποτα. Οπότε όλο το τσουνάμι θα πληρωθεί άσχημα, αλλά μία φορά. Ενώ τώρα αυτό που γίνεται με εμάς είναι ότι κάθε φορά λέμε εντάξει, έρχονται τα λεφτά, την επόμενη φορά δεν έχει γίνει τίποτα και ξαναρχίζουμε. Οπότε φοβάμαι, ότι θα το πληρώσουμε μία φορά το τσουνάμι, αλλά τουλάχιστον θα ησυχάσουμε.



Κάποιοι υποστηρίζουν ότι θα ήταν καλύτερα για εμάς να βγει η χώρα από το ευρώ.

Τι θα πει αυτό; Ποιός θα σου φέρει φάρμακα; Ποιός θα σου φέρει βενζίνη. Έχετε καταλάβει ότι η Ελλάδα είναι η πιο ακριβή χώρα της Ευρώπης; Έξω λένε ότι είναι αδύνατο να γίνει κάτι με την Ελλάδα, πρώτα γιατί ο κρατικός μηχανισμός είναι διαλυμένος, αλλά κυρίως γιατί οι πιο διεφθαρμένοι όλων είναι οι ίδιοι οι ελεγκτές των διεφθαρμένων.



Έχετε δηλώσει ότι οι Γάλλοι χρεώνουν στην Ελλάδα ότι εξαιτίας της έχει πληγεί η εικόνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


Αυτό δεν θα το συγχωρήσουν ποτέ στην Ελλάδα. Στην Ευρώπη τώρα υπάρχει ένα αντιευρωπαϊκό αίσθημα. Αυτό είναι ίσως το χειρότερο πράγμα για το οποίο μας κατηγορούν.



Είστε αισιόδοξη για το μέλλον της Ελλάδας;

Δεν μπορώ να έχω γνώμη για αυτό. Το μέλλον της Ελλάδας εξαρτάται μόνο από τους Έλληνες. Μόνο από τους Έλληνες και επιμένω. Όταν έρχομαι στην Ελλάδα, με πιάνουν οι δημοσιογράφοι και με ρωτούν “κυρία Αρβελέρ, δεν υπάρχουν πια φιλέλληνες;”. Εγώ τους ρωτώ “Έλληνες υπάρχουν;”



Ο Γάλλος συγγραφέας και ποιητής Αλφόνς Μαρί Λουί Ντε Λαμαρτέν υποστήριζε ότι “η ιστορία διδάσκει τα πάντα, ακόμα και το μέλλον”.


Ναι αλλά ο Χέγκελ, από την άλλη, υποστήριζε ότι η ιστορία δεν διδάσκει κανέναν. Λέμε βλακωδώς ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Δεν υπάρχει πιο μεγάλο ψέμα. Καμία ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ποτέ, το πολύ πολύ ψευδίζει. Εγώ υποστηρίζω κάτι πολύ απλό και το λέω στα παιδιά στη Γαλλία και γελάνε ότι “η ιστορία είναι αυτή που κάνει μπορντέλο τη Γεωγραφία”. 



Γίνατε η πρώτη Πρύτανης του πανεπιστημίου της Σορβόνης σε μία εποχή που ήταν άκρως ανδροκρατούμενη. Πώς σας αντιμετώπιζαν οι άνδρες συνάδελφοί σας;

η παιδεία έχει γίνει γυναικοκρατούμενη
Η καλύτερη φίλη μου η οποία ήταν καθηγήτρια και φιλέλληνας, μου είπε “Ελένη δεν θα ψηφίσω εσένα”. Τη ρωτώ “γιατί;” , μου απαντά “είμαστε πολλές γυναίκες”. Ήταν πέντε γυναίκες στους 120 καθηγητές.

Τώρα πλέον η παιδεία έχει γίνει γυναικοκρατούμενη. Τόσο γυναικοκρατούμενη είναι η παιδεία στα δημοτικά σχολειά, που αστειευόμαστε στη Γαλλία “έφτασε ένα παιδάκι και λέει χαρούμενο στον πατέρα του: μπαμπά μπαμπά η δασκάλα μου είναι άνδρας”. 



Γιατί οι γυναίκες δεν μπορούν εύκολα να φτάσουν να διδάσκουν στις ανώτατες βαθμίδες;

Σε όλα τα πανεπιστήμια έχουμε πάνω από το 50% γυναίκες που φτάνουν μέχρι τη βαθμίδα του λέκτορα. Όταν φτάνεις στις επίσημες Καθηγητικές θέσεις, το ποσοστό αυτό μειώνεται στο 5%. Γιατί άντε τα παιδιά, άντε ο άνδρας κτλ., μια γυναίκα καταλήγει να κάνει πέντε δουλειές. Ο άνδρας κάνει μόνο μία.

http://maga.gr/2012/10/18/h-eleni-glikatzi-arveler-milise-sto-maga-gr/

Ο Αλέξης θέλει Ευρώπη, αλλά πάει... πλατεία

Η μάχη εφικτού και εναλλακτικής πρότασης, η αναντιστοιχία δημοσκοπικών ποσοστών και υποτονικών διαδηλώσεων

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  05:45

Σε εξίσωση πολλαπλών μεταβλητών και με μεγάλο «άγνωστο Χ» το πολιτικό της αποτέλεσμα εξελίσσεται η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγετικής του ομάδας να διαμορφώσουν μια ενιαία, ρεαλιστική και πειστική πολιτική πρόταση, καθώς προχωρούν οι διαδικασίες προς ένα νέο μνημόνιο. Παράλληλα, στην Κουμουνδούρου παρατηρούν με αισθητό προβληματισμό την αναντιστοιχία μεταξύ των εκλογικών και δημοσκοπικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και της συμμετοχής του κόσμου στις αντιμνημονιακές συγκεντρώσεις.

Οι εξελίξεις στην Ευρώπη και η φαινομενική μεταστροφή του Βερολίνου και των κέντρων λήψης αποφάσεων έναντι της Ελλάδας φέρνουν την Κουμουνδούρου, τον κ. Αλ. Τσίπρακαι την περί αυτόν πολιτική ομάδα αντιμέτωπους με ένα μείζον δίλημμα. Μπορεί να συμβιβαστεί η απερίφραστη υποστήριξη της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας με την καταγγελία του μνημονίου, η οποία έχει επανέλθει ως κεντρική πολιτική θέση στη ρητορική του κ. Τσίπρα; Ή μήπως η θέση αυτή φανερώνει μια αγωνιώδη προσπάθεια συμβιβασμού των εσωτερικών αντιθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να βρίσκει ακροατές σε ένα όσο το δυνατόν ευρύτερο φάσμα ψηφοφόρων; Τα ερωτήματα αυτά αποτελούν αντικείμενο καθημερινού προβληματισμού μεταξύ στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στις κατ' ιδίαν συζητήσεις τους είναι αισθητό ότι κατηγορηματική απάντηση δεν μπορεί να δοθεί. Κατά πολλούς, η αναζήτηση απάντησης θα αποτελέσει τον βασικό καταλύτη για την επιτυχία ή τη ματαίωση του εγχειρήματος του κ. Τσίπρα περί πολιτικής ομογενοποίησης και δημιουργίας ενιαίου κόμματος.

Πάντως έμπειρα κομματικά στελέχη, με μακρά θητεία στην Αριστερά, εκτιμούν ότι η διαδικασία αποσαφήνισης της πολιτικής θέσης του ΣΥΡΙΖΑ στο θεμελιώδες ερώτημα της ευρωπαϊκής θέσης και πορείας της χώρας, είτε θα καταδείξει στο σύνολό τους τις εγγενείς αδυναμίες του σχηματισμού είτε θα αναδείξει μια πρωτοφανή δυνατότητα πραγματικής σύνθεσης και διατύπωσης πρότασης.

Ολική επαναφορά κατά του μνημονίου

Κατά γενική - έστω και έμμεση - παραδοχή πάντως (είτε από την πλευρά της Κουμουνδούρου είτε από την αριστερή πτέρυγα), αυτή την περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται σε θολά νερά, στην προσπάθειά του να συμβιβάσει τον ρεαλισμό με την εναλλακτική πρόταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην πρόταση σχεδίου για τη Διακήρυξη του νέου κόμματος που αναμενόταν να συζητηθεί εν πρώτοις στη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΝ, περιλαμβάνονταν οι εξής αναφορές:

Κατ' αρχάς, η δέσμευση για ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, οι οποίοι θα αντικατασταθούν από «ένα εθνικό σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής ανόρθωσης, παραγωγικής ανασυγκρότησης και δίκαιης δημοσιονομικής εξυγίανσης». Παράλληλα όμως στο ίδιο κείμενο αναφερόταν ότι «η μοίρα της Ελλάδας είναι συνυφασμένη με τη μοίρα της Ευρώπης», η οποία πάντως, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ,βρίσκεται «στον αντίποδα της Ευρώπης του νεοφιλελευθερισμού και του εντεινόμενου αυταρχισμού».

Σύμφωνα με μια προσέγγιση, οι διατυπώσεις αυτές συνιστούν προσπάθεια πολιτικής ακροβασίας και μία από τις αιτίες ενός παράδοξου φαινομένου: έχοντας ως παρακαταθήκη την εκρηκτική άνοδο των ποσοστών του στις τελευταίες εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει μια δημοσκοπική άνοδο, όμως την ίδια στιγμή κατατρύχεται από τη σημαντική αδυναμία του να κινητοποιήσει μάζες δυσαρεστημένων πολιτών στις συγκεντρώσεις κατά του μνημονίου.

Πιέσεις για... επιστροφή στο κίνημα

Μετριοπαθή στελέχη στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζουν ότι, παρά την προσέλευση του κόσμου στις τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις, ο κύριος όγκος διαδηλωτών δεν συνιστά μια ομοιογενή πολιτικά ομάδα, η οποία ανταποκρίθηκε στις προσκλήσεις του κ. Τσίπρα για αντίσταση και ανατροπή του μνημονίου στους δρόμους. Επιπλέον, αυτό που προβληματίζει ακόμη και ηγετικά κλιμάκια της Κουμουνδούρου είναι το γεγονός ότι οι ελληνικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά της πολιτικής λιτότητας και των περικοπών δεν συγκρίνονται σε όγκο και μαχητικότητα με τις αντίστοιχες στην Ισπανία ή στην Πορτογαλία.

Το συγκεκριμένο ζήτημα αποτελεί αφορμή για μια συζήτηση που διεξάγεται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, με θέμα την «επιστροφή στο κίνημα». Δεν είναι τυχαίο ότι και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έχει υιοθετήσει τις τελευταίες εβδομάδες μια περισσότερο «κινηματική» φρασεολογία, δεχόμενος πιέσεις και εξ αριστερών, καθώς κάποιες συνιστώσες - και κυρίως το Αριστερό Ρεύμα - έχουν διατυπώσει τις ενστάσεις τους περί «χλιαρής» τακτικής απέναντι στην Ευρώπη και την κυβέρνηση.

Την ίδια στιγμή, συνομιλητές του κ. Τσίπρα παραδέχονται ότι η δυνατότητα κινητοποίησης μαζών από έναν σχηματισμό όπως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οπως σημειώνουν, αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στο ότι οι κομματικές και οργανωτικές δομές δεν αντιστοιχούν ακόμη στο 27%, αλλά περισσότερο στα χαμηλά ποσοστά και δεδομένα των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων.

Αποστάσεις από πασοκογενείς

Στις κατά τόπους οργανώσεις παρατηρούνται και άλλου τύπου «εμπλοκές». Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η πρόσφατη ομιλία του κ. Τσίπρα στα Ιωάννινα, απ' όπου ξεκίνησε την περιοδεία του ανά την Ελλάδα. Το ακροατήριο στο θέατρο όπου μίλησε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ήταν περιορισμένο και μάλλον νωθρό σε εκδηλώσεις. Σύμφωνα με πολιτικούς παράγοντες της περιοχής, τα Ιωάννινα είναι μια από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις όπου η προσπάθεια στελεχών προερχόμενων από το ΠαΣοΚ να ενταχθούν στους μηχανισμούς του ΣΥΡΙΖΑ «αποκρούονται» ή πάντως συναντούν αντίδραση από τις οργανώσεις της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Συνεπώς, σε οργανωτικό επίπεδο καταγράφεται μάλλον μια προσπάθεια περιχαράκωσης και λιγότερο μια διαδικασία άκριτης «διεύρυνσης».

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να μη στηρίξει την παράταξη του κ. Ν. Φωτόπουλου στις επικείμενες εκλογές για την ηγεσία της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ. Η απάντηση του περιβάλλοντος του κ. Τσίπρα στο συγκεκριμένο ζήτημα εδώ και μερικές εβδομάδες συνοψίζεται ως εξής: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν "ψαρεύει" πλέον ψηφοφόρους σε άλλους κομματικούς μηχανισμούς, παρά αναζητεί και επιχειρεί μια διεύρυνση του ακροατηρίου του στην κοινωνία και στις ομάδες που έχουν πληγεί από τα μνημόνια».

Παρέμβαση με το βλέμμα σε παλιούς συντρόφους
Το «σχέδιο Β» του Αλαβάνου άναψε φωτιές
Αίσθηση έχουν προκαλέσει τις τελευταίες ημέρες οι εσωτερικές συζητήσεις που πυροδότησε στην Αριστερά η «επανεμφάνιση» του πρώην ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Αλαβάνου. Αφορμή δόθηκε από τη δημόσια προτροπή του για επεξεργασία και διατύπωση ενός «σχεδίου Β», το οποίο θα περιγράφει και θα προτείνει λύσεις για το ενδεχόμενο οικειοθελούς ή αναγκαστικής εξόδου της χώρας από το ευρώ. Πρόκειται για μια θέση η οποία έχει διατυπωθεί εδώ και πολύ καιρό από μεγάλη μερίδα στελεχών και του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. Αριστερό Ρεύμα, αλλά και μεμονωμένα πρόσωπα) και η οποία, όπως όλα δείχνουν, θα αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης στην πορεία προς τον σχηματισμό του ενιαίου κόμματος.

Στα ηγετικά κλιμάκια της Κουμουνδούρου δεν θέλουν καν να ακούν το όνομα του πάλαι ποτέ «μέντορα» του κ. Αλ. Τσίπρα, ο οποίος άλλωστε από την πλευρά του δείχνει ότι η σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μακρινό παρελθόν. Δεν είναι τυχαίο ότι σε δημόσιες παρεμβάσεις του τονίζει ότι η αντίληψη (του κ. Τσίπρα) ότι το μνημόνιο μπορεί να καταργηθεί αλλά η χώρα να μείνει στο ευρώ είναι «100%  αδύνατη» και υπογραμμίζει ότι«η άποψη πως μπορούμε να απελευθερωθούμε από το μνημόνιο μέσα στην ευρωζώνη είναι εντελώς έξω από τα πράγματα, γιατί η ευρωζώνη γίνεται η ίδια ένα μεγάλο θεσμικό μνημόνιο και για τα 17 μέλη της».

Υπό τις παρούσες συνθήκες, ο κ. Αλαβάνος τάσσεται απερίφραστα υπέρ της εγκατάλειψης του ενιαίου νομίσματος με ξεκάθαρο τρόπο και για συγκεκριμένους λόγους, και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις παλαιών συντρόφων και άσπονδων πολιτικών του φίλων κινείται μάλλον προς μια συνεννόηση με ένα τμήμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σε καμία περίπτωση προς την ένταξη στον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ. Παρά ταύτα όμως οι θέσεις του - και ειδικότερα η προετοιμασία για ένα ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το ευρώ - αναμένεται ότι σύντομα θα συζητηθούν ευρύτερα και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=480373