Πριν από μερικές μέρες δημοσιεύτηκε η είδηση ότι μια ερευνητική ομάδα ενός αμερικανικού πανεπιστημίου υπολόγισε το μέγεθος της φοροδιαφυγής των ελευθέρων επαγγελματιών στην Ελλάδα στα 11,5 δισ. τον χρόνο. Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν η σύγκριση των εισοδημάτων που δήλωναν με τα χρήματα που πλήρωναν για στεγαστικά δάνεια. Δυο μέρες αργότερα δημοσιοποιήθηκε ότι το υπουργείο Οικονομικών θα ξεκινήσει διασταυρώσεις εισοδημάτων ελευθέρων επαγγελματιών και δόσεων για στεγαστικά δάνεια.
Υποθέτω πως δεν θα θεωρήσετε υπερβολική την εκτίμηση ότι τα προεκτεθέντα αποδεικνύουν για μία ακόμη φορά και μ' έναν ακόμη τρόπο την ανικανότητα της ελληνικής πολιτείας ν' αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το πρόβλημα της φοροδιαφυγής. Δεν έκαναν τίποτα φοβερό οι ερευνητές του αμερικανικού πανεπιστημίου. Στοιχεία των ελληνικών τραπεζών χρησιμοποίησαν. Τα οποία τώρα θα χρησιμοποιήσουν και οι εφορίες. Εκείνοι απλώς είχαν την ιδέα, εμείς δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να σκεφτούμε. Ισως δεν θέλουμε.
Αμετακίνητη είναι η πεποίθησή μου ότι το τελευταίο είναι που ισχύει. Δεν θέλουμε να σκεφτούμε. Ή μάλλον δεν θέλουν να σκεφτούν αυτοί που έχουν την ευθύνη των αποφάσεων. Γιατί δεν είναι τυχαίο ότι η συντριπτική πλειονότητα των βουλευτών προέρχονται διαχρονικά από ελεύθερα επαγγέλματα, τα οποία θα πλήττονταν καίρια από μια σοβαρή προσπάθεια μείωσης της φοροδιαφυγής. Αν πραγματικά ήθελαν να συμμαζέψουν την κατάσταση, θα είχαν βρει τρόπους να το κάνουν.
Αλλωστε, όπως μόνιμα υποστηρίζω, δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να λειτουργούσαμε ως μια σοβαρή δυτικοευρωπαϊκή χώρα. Τις προδιαγραφές τις έχουμε, τα συστήματα υπάρχουν, δεν θα είχαμε παρά να τα αντιγράψουμε. Τι άλλο είναι, εξάλλου, οι περίφημες μεταρρυθμίσεις που τόσο ακριβά τις πληρώσαμε και τις πληρώνουμε εδώ και δύο χρόνια, επειδή δεν εννοούμε να κάνουμε ό,τι έχουν κάνει εδώ και δεκαετίες οι άλλοι Ευρωπαίοι;
Ή τι άλλο είναι αυτό που ανακοινώθηκε ότι θα γίνει, η εφαρμογή του συστήματος με το οποίο η ερευνητική ομάδα του αμερικανικού πανεπιστημίου εντόπισε τη φοροδιαφυγή από την άλλη άκρη του Ατλαντικού κάνοντας χρήση των στοιχείων των ελληνικών τραπεζών; Γιατί, όμως, μισές δουλειές και επιμέρους συστήματα; Γιατί όχι μια συνολική φορολογική μεταρρύθμιση με βάση ένα σύστημα δοκιμασμένο και επιτυχημένο;
