| Tου Aγγελου Σταγκου |
|
|
|
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η πολιτικοκοινωνική ζωή στην Ελλάδα είναι συναρπαστική. Ο καθένας λέει ό,τι θέλει, δεν υπάρχουν σταθερές, το χθεσινό «ναι» γίνεται «όχι» σήμερα και τούμπαλιν, το συμφέρον της χώρας επαφίεται στον καλό Θεό, το θυμικό υπερέχει πάντα της λογικής, η αντίφαση στους λόγους και στις πράξεις θεωρείται θεμιτός τρόπος συμπεριφοράς, ενώ οι συνεχείς «ντρίμπλες» αποτελούν κριτήριο «καπατσοσύνης». Η εξυπνάδα, η σωφροσύνη, η λογική, η προνοητικότητα, έχουν αντικατασταθεί από την «καπατσοσύνη» στην ελληνική κοινωνία. Αυτήν επιβραβεύει εδώ και αρκετά χρόνια και με αυτήν την αντίληψη ασκείται η πολιτική. Αποκορύφωμα, η αντίληψη της άσκησης εκβιασμού προς τους Ευρωπαίους, για να μας δίνουν λεφτά χωρίς όρους.
Αλλά ακόμη και σε τούτη τη συναρπαστική Ελλάδα, έπρεπε να φτάσουμε στο και πέντε για να ορθώσουν το ανάστημά τους, έστω και με χαρακτηριστική και απαράδεκτη απροθυμία, τα αστικά κόμματα για να αποτρέψουν την καταστροφική χρεοκοπία και την ακόμη πιο καταστροφική έξοδο της χώρας από το ευρώ; Χρειαζόταν άραγε τόση οξυδέρκεια για να προβλεφθούν οι εξελίξεις που ακολούθησαν όταν ξαφνικά κόπηκαν οι κάνουλες των δανεικών; Ή μήπως έπρεπε κάποιος να διαθέτει το μυαλό του Αϊνστάιν για να γνωρίζει ότι οι δανειστές θα απαιτούσαν μέτρα και μεταρρυθμίσεις και οι Ελληνες θα φτωχύνουν οπωσδήποτε; Δυστυχώς, η απάντηση είναι ανεπιφύλακτα καταφατική. Η Ελλάδα έχει παράδοση χαμένων ευκαιριών.
Από την πρώτη στιγμή που απλώσαμε το χέρι ζητώντας τη στήριξη διαμορφώθηκε κλίμα άρνησης απέναντι στους δανειστές και τρομοκρατίας εις βάρος όσων τολμούσαν να υποστηρίξουν όσα εύλογα έπρεπε να γίνουν, για να επιβιώσει η χώρα και να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Κόμματα, συνδικαλιστές, συντεχνίες, δημοσιογράφοι και μίντια (με δακτυλοδεικτούμενες εξαιρέσεις) όρθωσαν ένα τείχος απίστευτου λαϊκισμού που δεν επέτρεπε να ακουστεί με νηφαλιότητα η άλλη πλευρά. Η πλευρά, δηλαδή, που τολμούσε να αντικρίσει την πραγματικότητα η οποία διαμορφώθηκε από τη στιγμή που κόπηκαν τα δανεικά. Δεν είναι τυχαίο ότι γνωστός αρθρογράφος και τηλεαστέρας αποκάλεσε «γερμανοτσολιάδες» όσους υποστηρίζουν μέτρα και μεταρρυθμίσεις που θα μας κρατήσουν στο ευρώ, σε πλήρη αρμονία με τον βουλευτή του ΚΚΕ που μέσα στο Κοινοβούλιο χθες κραύγασε «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»...
Το νέο Μνημόνιο είναι σκληρό και αν συνδυαστεί με τη μέχρι σήμερα απώλεια εισοδήματος και την ανεργία του 20,9, δημιουργεί τοπίο που φοβίζει. Αφήνει όμως ελπίδες για πάλη στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, για αλλαγή πολιτικών, ενόψει μάλιστα της προοπτικής της οικονομικής τώρα και της πολιτικής αργότερα, ενοποίησης. Από την άλλη πλευρά, η χρεοκοπία και η έξοδος από την Ευρωζώνη αποτελεί τερατώδη επιλογή που δεν θα επέτρεπε επιστροφή από την άβυσσο. Καιρός να περάσουν στην αντεπίθεση οι φωνές της λογικής, οι άνθρωποι που σηκώνουν στους ώμους το βάρος των δύσκολων αποφάσεων για να μείνει όρθια η χώρα, στο πλαίσιο της Δύσης. |
|
