Εάν θεωρηθεί ότι οι παραδοχές των αναλογιστικών μελετών (που αξιολογήθηκαν θετικά και από τις Βρυξέλλες) για το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα απηχούν επαρκώς τις δραματικές οικονομικές συνθήκες που βιώνει η ελληνική οικονομία και εμπεριέχουν τα όποια σενάρια επιφυλάσσει το μέλλον, τότε το ασφαλιστικό σύστημα δεν χρήζει δραστικότερων παρεμβάσεων κι επομένως οι μελέτες αποδίδουν τη θετική εικόνα του συστήματος. Δηλαδή καταδεικνύουν ότι οι δαπάνες δεν θα αυξηθούν πάνω από το 2,5% του ΑΕΠ, όπως ορίζει το Μεσοπρόθεσμο. Αλλωστε καταγράφεται σημαντική μείωση της δαπάνης στο 9,12% του ΑΕΠ έναντι αυτής που θα υπήρχε (13,76%) εάν δεν είχαν ληφθεί τα μέτρα για την αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού. Επίσης προβλέπεται σταθεροποίηση της συνολικής (συμπεριλαμβανομένων και των επικουρικών) συνταξιοδοτικής δαπάνης από 13,18% του ΑΕΠ το 2010 στο 13,89% μέχρι το 2060, ενώ εάν δεν είχαν ληφθεί τα μέτρα το σύνολο της δαπάνης (υγεία, κύρια και επικουρική σύνταξη) από 15,6% θα ανερχόταν στο 24% μετά το 2035.
Ακόμη, το έλλειμμα από το 5,75% του ΑΕΠ διαμορφώνεται στο 5,07% το 2060 και μόνο οι δαπάνες της επικουρικής σύνταξης από το 1,84% του ΑΕΠ το 2010 αυξάνονται κατά 0,88% του ΑΕΠ και ανέρχονται στο 2,61% το 2060.
Ωστόσο, ουδείς μπορεί να επαναπαυθεί σε παραδοχές που είναι ίδιες για όλα τα κράτη-μέλη της Ε. Ε. όταν κανείς δεν γνωρίζει αν θα υπάρχουν χρήματα για τις πληρωμές των συντάξεων, αφού «από τα έσοδα του πρώτου τριμήνου του 2012 θα κριθεί» το μέλλον των κύριων συντάξεων, όπως είπε ο υπουργός Εργασίας.
Πάντως, ακόμη κι αν η κρίση και η ύφεση δεν αποτελέσουν τον πλέον αστάθμητο παράγοντα του συστήματος, οι συντάξεις, λόγω της αλλαγής από το 2010 στον τρόπο υπολογισμού του ποσοστού αναπλήρωσης, θα μειωθούν σταδιακά κατά 7,5% μέχρι το 2045. Η μείωση θα είναι της τάξεως του 2% μέχρι το 2020, θα ανέλθει στο 4% μέχρι το 2030 για να φτάσει στο 7,5% μέχρι το 2045.
